روزگار عسرت

نمای میانی:سیدولی هاشمی متولد ۱۳۴۵ در ساری است. در سال ۱۳۶۲ در ۱۷سالگی به جبهه اعزام شد. تا پایان جنگ ۷ بار به‌ جبهه اعزام شد و همزمان دروس حوزوی را تا سطح دو خواند. سپس مدرک کارشناسی خود را در رشته علوم کتابداری و اطلاع‌رسانی از دانشگاه گرفت. هاشمی از سال۷۷ وارد فعالیت در عرصه ادبیات دفاع‌مقدس شد و اولین کتابش «یادداشت‌های اروند» در سال ۸۰ توسط انتشارات سوره‏مهر به چاپ رسید.
نمای دور:هادی باغبان سال ۱۳۴۶ در روستای سرخکلا در ۵ کیلومتری ساری متولد شد. او در بهار سال ۶۱ هنگامی که ۱۴ ساله بود و در کلاس دوم راهنمایی تحصیل می‌کرد، تصمیم گرفت به جبهه برود. وقتی بسیج محل از او رضایتنامه پدرش را برای اعزام به جبهه خواست، رضایتنامه‌ای جعل‌ کرده و با دادن آن به بسیج، اعزام شد.
پس از کشتار نیروهای ایرانی توسط عراقی‌ها، نیروها قصد عقب‌نشینی داشتند اما باغبان و عده دیگری از رزمنده‌ها گم شدند. غروب روز ۳۱تیرماه ۶۷ هنگامی‌که جمع ده‌نفره رزمنده‌ها به یک‌ شیار در بیابان رسیدند، توسط نیروهای عراقی اسیر شدند. از این‌جاست که خاطرات اسارت باغبان آغاز می‌شود. باغبان در زمان و شرایطی اسیر می‌شود که عراقی‌ها از ابتدای جنگ، این تعداد اسیر را یک‌جا اسیر نکرده‌بودند. در آن زمان تعدادی از لشگرهای ایرانی به محاصره درآمده و از هر لشگر تعداد زیادی به اسارت رفتند. باغبان سرانجام در تاریخ ۱۷ شهریور سال ۶۹ آزاد شد و به ‌وطن بازگشت.
از کتاب:گاهی وقت‌ها از روی تفریح روی صورت اسرا تمرین سیلی زدن می‌کردند و می‌خندیدند. گاهی هم به چگونه سیلی زدن همدیگر ایراد می‌گرفتند، که چرا مثلاً آهسته و یا آرام سیلی می‌زنید! روش کارشان این‌گونه بود: ابتدا سرباز عراقی به یک اسیر چند سیلی محکم می‌زد، سرباز دیگر می‌گفت: «لا،لا». منظورش این بود که خوب نمی‌زنی! خودش به آن اسیر دستور می‌داد. تا خبردار بایستد. دست‌های اسیر را صاف می‌کرد. به‌اصطلاح ورزشکاران رزمی‌ «گارد» گرفته، با تمام قدرت سیلی می‌زد. صفحه ۱۰۶
از همین قلم: یادداشت‌های اروند (سوره‏ مهر) ستاره شمالی (سوره‏ مهر) بچه‌های قاف(نماشون) آفتاب شمال (نماشون) خیمه‌های سوخته (نماشون) خادم‌الزهرا (شوق) بوی تربت (شاهد) لبخند آخر (هزاره ققنوس) معبر هشتم (کنگره بزرگداشت سرداران شهید مازندران) و …