نوشتم تا بماند (یادداشت‌های روزانه جنگ آیت‌الله جمی)

نمای نزدیک:«نوشتم تا بماند» سه فصل دارد و دربرگیرنده یادداشت‌هایی از امام جمعه وقت آبادان با ذکر جزئیاتی خواندنی از نخستین روزهای آغاز جنگ تحمیلی است. بخش نخست کتاب در 7 صفحه به زندگینامه آیت‌الله جمی اختصاص دارد. سپس فصل اول کتاب آغاز می‏شود که حجم آن حدود نیمی از کتاب است و از هفت دفتر تشکیل شده است. این هفت دفتر شامل یادداشت‌هایی است از رخدادهای نخستین روزهای جنگ تحمیلی که در فاصله زمانی یازدهم آبان ماه سال 1359 تا نیمه‌های شهریور سال 1360 نوشته شده‌اند. حمله بی‌امان بعثی‌ها برای تصرف شهر، مقاومت دلاورانه مردم آبادان، محرومیت‌ها و بسیاری از اتفاقات تلخ و شیرین آن روز‌های آبادان محور این یادداشت‌های مستند و خواندنی‌اند.«یادگشت‌ها» عنوان فصل دوم است. دوران مبارزه، جمی و بیماری، در میان بحران، پایداری تا پیروزی، بدرقه خاموش و آوای توحید نام بخش‌های متنوع این فصل هستند.فصل سوم هم شامل سخنرانی‌های آیت‌الله جمی در مناسبت‌ها وگفت‌وگوهای او با افراد خاص است. خطبه نماز جمعه سال 1358، پیام نوزوزی سال1359، سخنرانی به مناسبت سالروز 13آبان، پیام به مناسبت شهادت 72 تن و 9ماه محاصره آبادان، پیام به مناسبت پیروزی و شکست حصر آبادان و… از خواندنی‌های فصل سوم کتاب هستند.«نوشتم تا بماند» دارای اسناد، عکس‌ها، نمایه و فهرست منابع و ماخذ است تا هم موثق‌تر باشد و هم مخاطب را با خود به تمامی به آن روزهای ملتهب ببرد.
نمای میانی:آیت‌الله جمی (۱۳۰۴-۱۳۸۰ خورشیدی) از مبارزانی بود که علیه رژیم پهلوی و استعمار غرب فعالیت‌های بسیاری انجام داد. وی در دوران جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، اقامه نمازجمعه شهر آبادان را برعهده داشت. حتی بعد از آنکه برادرش در مقابل چشمانش توسط خمپاره عراقی ها در وسط خیابان شهید شد، او هر روز در زیر بمب و گلوله متجاوزان به رادیو نفت ملی آبادان می‏رفت تا پیام مقاومت آبادان را به جهانیان بدهد.
نمای دور:رئوف پیشدار(روزنامه‌نگار و منتقد): کتاب شرحی از وقایع روزانه در طول سال‌های ابتدای جنگ است. این نوع نوشته، ادبیات خاص خود را دارد – معمولا کلی نگاری است – بعضی وقت تکراری است و کشش لازم را ندارد و… ولی کتاب خاطرات مرحوم آیت الله جمی آنقدر حتی برای من که سال ها در جنگ زندگی کردم و به قولی با جنگ بزرگ شدم، جالب، پرکشش و پر از اطلاعات است که آن را در دو شب تمام کردم . بارها به هنگام خواندن آن گریستم . روزهای مظلومیت و در محاصره بودن آبادان را به یاد دارم. روزهایی که در آبادان قطره‌ای آب برای نوشیدن آرزو بود . شرح روزهایی را خواندم که شاید خودم هم از نزدیک آنها را دیده بودم، ولی از نگاه دیگری برایم خاطرات گذشته را بیشتر تجلی می‌کرد. روزهایی که خیابان‌های آبادان پر از جنازه شهدا بود و هیچ کس جرات آنکه سرش را از پناهگاهی که در آن پناه گرفته بود بیرون بیاورد نداشت.
از کتاب:نگاهی به برادر شهیدم کردم و استرجاعی بر زبان جاری کردم. نوش جانش باد نعمت شهادت. چند دقیقه جسد بی‌جان و غرقه در خون برادرم در سطح خیابان افتاده بود تا ماشینی آمد و او را به سردخانه انتقال داد. صفحه 116
از همین قلم:خاطرات عزت شاهی (سوره ‏مهر) خاطرات مرضیه حدیدچی(دباغ) (سوره‏ مهر)‏‏ خاطرات احمد‌ احمد (سوره‏ مهر)‏‏ شب‌های بی‌مهتاب (سوره‏ مهر) یادداشت‌های سفر شهید صیاد شیرازی (سوره‏ مهر)‏‏
افتخارات:برگزیده کتاب سال دفاع مقدس 1387