تفنگ پدر بر بام های تهران

نمای میانی:شاعر، نویسنده و پژوهشگر است. کارشناسی ارشد ادبیات فارسی دارد و دبیر دبیرستان‌های گچساران است. او حسن بهرامی است، متولد شهریور ۱۳۴۹ در روستای شاه بهرام از توابع باشتدر استان کهگیلویه و بویراحمد. از سال 1368 هم با نشریات فراوانی همکاری داشته است و علاوه بر آن، نام خود را بر جلد چندین عنوان کتاب ثبت کرده است. آثار او چه در حوزه شعر و چه در حوزه داستان، جوایزی را به خود اختصاص داده‌اند.
نمای دور:امین علی‌اکبری: حسن بهرامی در«تفنگ پدر بر بام‌های تهران» به وضوح تلاش می‌کند به زبانی مشخص و منحصر‌به‌خود دست پیدا کند و این مسئله را می‌شود در به‌کاربردنِ واژه‌هایی خاص مانند «رپ‌رپ» و تکرارِ چندین و چندباره‌ آن در میان روایت داستان، دید. تمام داستانِ «تفنگ پدر بر بام‌های تهران» از قول راوی اول‌شخص روایت می‌شود که همان «حکیم بهرامی» است و در واقع نویسنده توانسته سیر روایی یکدستی را برای اثر خود خلق کند. همچنین استفاده‌ از روش تکرار افعال یا جمله‌هایی مشخص، مانند کاربرد اینچنینی این افعال که برگردیم و برگردیم و برگردیم، بر جذابیت و خوانش لذت‌بخش‌ترِ اثر تاثیر می‌گذارند و مخاطب را در همراهی تا انتهای داستان، مجاب می‌کنند. هرچند ناگفته نماند که این مسئله نیز محدوده‌ مشخصی را می‌طلبد و اگر از حد خاصی فراتر برود به ورطه‌ تکراری ‌شدن گرفتار می‌شود. اما «تفنگ پدر بر بام‌های تهران» تا حدودی توانسته از این ترفند بهره ببرد و بر کیفیت داستان بیفزاید.
از کتاب:ماشین‌های دولتی با آرایش نظامی آرام‌آرام از خیابان رد می‏شدند و هر کدام سر کوچه‌ای می‌ایستادند و مامورها می‌ریختند پایین و به خط می‌شدند. نشسته بودیم و هیچ نمی‌گفتیم. بهمن با نفس گفت: «نیندازیم؟»
داریوش سرک کشید. نه! زود است هنوز.
سی چهل مامور تفنگ به دست ایستاده‌ بودند زیر پایمان و کوچه را می‌پاییدند.
کسی با بلندگو داد زد: «درود بر خمینی!» صفحه 36
از همین قلم:شیون خمپاره: گزینه شعر جنگ کهگیلویه و بویراحمد (سوره‏مهر) نت‌های فارسی (داستان‌سرا) هشت حنایی(چویل) اره‌برقی خاموش است (ققنوس) سوز سیرمه‌:غزل‌های لری به‌انضمام مثنوی‌های مازه سهونی سوزسیرمه و نفرین (چویل)