روزهای آخر آبان

پانته‌آ صفایی‌بروجنی از شاعران جوان و خوش ذوقی است که در این دهه آثارش با استقبال خوبی از سوی جامعه ادبی مواجه شده است. شاعری که با زبانی سالم در امتداد تجربه‌های غزل نو امروز حرکت می‌کند و در این رهگذار به صدای خاص خود دست یافته است. مهمترین شاخصه شعرهای پانته‌آ صفایی تغزل روان و نرمی است که با تکیه بر عنصر عاطفه در تمام کلماتش جریان دارد. تغزلی که از دید شاعر به زندگی و جهان پیرامونش مایه می‌گیرد. در این شعرها نگاه شاعر هم به زندگی عاشقانه است و هم به طبیعت. نگاهی که البته زاویه دید و احساسات زنانه هم در آن به خوبی به چشم می‌خورد. تظاهرات عاطفی شاعر در این شعرها بسیار پر رنگ و بازتابی از همان نگاه تغزلی و عاشقانه او هستند. اندوه‌ها و شادی‌های عاشقانه، امیدها و یأس‌های عاشقانه، خشم‌ها و مهرهای عاشقانه به خوبی در این شعرها نمود دارند و مخاطب را با خود همراه می‌کنند.
پانته‌آ صفایی امکانات قالب غزل را به خوبی می‌شناسد و از آنها بهره می‌گیرد. بر وزن‌های عروضی تسلط دارد و از هر کدام متناسب با حال و درون‌مایه غزل به خوبی استفاده کرده است. تنوع اوزان عروضی در سروده‌های صفایی امری است که در کارهای دیگر غزل‌سرایان جوان امروز کمتر به چشم می‌خورد.