درخت توت پیر

نسرین خوش‌خرام در کتاب «درخت توت پیر» همچون کاشف آگاه و هوشیاری، گوشه‌ها و زوایای مغفول و پنهان‌مانده‌ای از جامعه و روان آدمی را به او نشان می‌دهد؛ چنانچه در داستان نخست کتابش با نام «مچ‌بند چرمی» از غفلت راننده اتوبوسی صحبت می‌کند که هیچ شناختی از رفتارهای نامناسب خود ندارد تا اینکه خبر می‌رسد فرزندش به شهادت رسیده و همین اتفاق، جرقه بازنگری را در وی می‌زند.
در داستان «قاب عکس» هم پیری و  لحظات احتضار است که پیرمرد قصه را به یاد دلداده قدیمی‌اش می‌اندازد. در «سوت» نیز خوش‌خرام از  زنی حرف می‌زند که صدای یک سوت، او را به روزگاری می‌برد که قرار بود با شنیدن صدای سوت نامزدش، از خانه‌شان در روستا فرار کند.
داستان بعدی کتاب، «کلاه بافتنی» نام دارد و حکایت پیرزنی است که برای رزمندگان، کلاه می‌بافد. «روسری یاسی» موضوع خیانت را دستمایه خود قرار داده است، اما از منظری نو و اثرگذار.  «بچه محله» حکایت پسری است که باید بر ترسش غلبه کند و به جنگ پسری بزرگتر از خود برود.
خوش‌خرام در داستان «کیف قهوه‌ای» از زنی صحبت می‌کند که باید در خانه‌های دیگران کار کند، اما شیطنت‌ بچه‌هایش به گم شدن کیف پول او منجر می‌شود. از دیگر داستان‌های خواندنی کتاب، خود «درخت توت پیر» است که با طنزی تلخ، از پسری حرف می‌زند که به دلیل فقر و نداشتن اتاق، می‌خواهد مادر پیرش را وادار به ازدواج کند.
دیگر داستان‌های کتاب هم همین نگاه هوشیارانه و دغدغه‌مند خوش‌خرام را به نمایش می‌گذارند.