مجلس حربن یزید ریاحی

روایت تازه علی معلم دامغانی ،از ماجرای حر ،بخش کوتاهی است از یک کار مفصل با الهام از زیارت وارث .این منظومه که لحنی حماسی ،عاشقانه دارد،با فرازهای برجسته اش ،می تواند مدخل پرسش های جدی تر باشد در ماجرای این مرد ریاحی که تاریخ عاشورا جز نقل چند روز از احوال او را در اختیار ما قرار نداده است.

این منظومه ،پوسته زیبا و منقشی دارد که در حد خود مانند دیگر سروده های علی معلم ،بسی جذب کننده و پی آور است ،اما فرازهای بسیاربرجسته اش در عین زیبایی گاهی اوقات تا حدی عمیق است که بداعت و نوآوری آن را در داستانی که به تکرار شنیده ایم چندین برابر می کند.

اهمیت این منظومه در آن است که در داستان حر بن یزیدریاحی تا این اندازه در بررسی شرییط غور در زمانه و تصویر کردن زمانه و ماجرای حر چیزی شبیه به قهرمان سازی و قهرمان بازی های معمول راویان نبوده است ،راوی این روایت ،از درون جویی و تاویل و به هم بافتگی رشته ای از وقایع تاریخی برای رسیدن به سرانجامی دلخواه پرهیز کرده و از اساس واقع بینانه همه سختی ها ،فشارها و شرایطی را که شخصیت اول داستان با آن درگیر بوده است را شرح داده و رنگ شاعرانه بخشیده است.

گزیده متن: خداسازد،تو را درشرم ما ،راضی که با دست تهی سردررهت بازیم و مستانه سراندازیم و طرح دیگر اندازیم و غم ، گر لشگر انگیزد که خون عاشقان ریزد من و ساقی به هم سازیم و بنیادش براندازیم ….