شرجی آواز

احمد عزیزی این اشعار را در قالب مثنوی سروده است. محتوای بیشتر این اشعار عارفانه است و در این اشعار از پیامبر اکرم(ص)، مدینه و مکه، حضرت علی و مناجات‌هایش با چاه، فتح‌ خیبر، حضرت مسیح و حضرت مریم یاد می‌کند و اشعاری در مدح آن‌ها می‌گوید. شاعر در بعضی از اشعار هم حسرت دوران جوانی و ایام از دست رفته گذشته را می‌خورد و در بعضی جاها هم یاد روستا می‌کند و به روستاییان و آب و هوای خوش و خرم غبطه می‌خورد. شاعر آغاز سخن و آغاز کتاب را با نام زیبای محمد(ص) آغاز می‌کند و با نام اصغر شش‌ماهه امام‌ حسین و یاد شام غریبان و عاشورای حسینی به پایان می‌برد گزیده متن مدتی این مثنوی تأخیر شد دیدم آواز حقیقت دیر شد زندگی گول تکلم خوردن است بی تو بودم، بی‌تو بودن مردن است.