سوزه سوزه

نمای میانی: انوشه منادی مدت‌هاست که به طور حرفه‌ای در زمینه سینما فعالیت می‌کند. او در گروه‌های مختلف تجربه کارگردانی و دستیاری کارگردانی را کسب کرده است. از سن 13، 14 سالگی آموزش موسیقی و تئاتر و این اواخر آموزش فیلمسازی را دیده است. با این همه، دغدغه‌ اصلی‌اش ادبیات است. وی که سال 1337 در قلهک تهران به دنیا آمده است، هم‌اکنون با کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کار می‌کند.
نمای دور:موضوع بمباران شهرها با داستان‌هایی که راوی آنها پسری نوجوان است، به اندازه کافی روایت شده است؛ پس چه چیزی رمان «سوزه سوزه» را از خیل این آثار متمایز می‌کند؟ این اتفاق، از چند منظر می‌افتد. نخست این‌که رمان انوشه منادی، پایان خوشی ندارد و به خواننده خود امیدواری کاذب و دروغین نمی‌دهد؛ بلکه با نشان دادن صریح تلخی‌ها و تاریکی‌های جنگ، به او می‌آموزاند که باید در همین شرایط، پایداری کرد و ادامه داد. دیگر آن‌که منادی با بهره‌گیری از آداب و جغرافیای لرستان، اثری خلق کرده است که هم در حیطه دفاع مقدس قرار می‌گیرد هم داستانی با بن‌مایه‌های فولکلوریک است. از این منظر هم کار او کم‌نمونه است. از سوی دیگر، منادی منطقه‌ای را برای نوشتن و روایت «سوزه سوزه» برگزیده که کمتر در این عرصه مورد توجه بوده است. نگاهی به آثار ادبی دفاع مقدس هم نشان می‌دهد که جغرافیای اکثر آنها همان مناطق جنگی است و چندان به جایی مثل خرم‌آباد عنایت داشته‌اند.
از کتاب:مادر دست به شانه‌هامان فشار می‌دهد. می‌گوید: «یا زهرا! خودت به خدابس کمک کن. حواسم به این بنده خدا نماند. عباس‌آقا یه کاری بکن.»
– چه کنم توی این محشر؟
خودم را زیر بازوی مادر کنار می‌کشم. می‌گویم: «بذار برم دنبالش. بیچاره پای راه رفتن هم نداره.»
پدر لبه پلاستیک‌ را رها می‌کند، آن را توی بغلم فشار می‌دهد و می‌گوید: «طوفان خوابید. می‌رم دنبالش. شما هم یواش‌یواش برگردید.»
مادر پس یقه‌ام را می‌گیرد. می‌گوید: «کجا؟ باز تو خودت رو جلو انداختی؟»صفحه 77
از همین قلم: کره طلایی(سوره مهر) از پس آبی زلال (توسعه کتاب ایران) شهربانو طلا (افق) آبکند (همراه)