احمد

آیت الله طالقانی به خاطر سوءتفاهمی که در دستگیری فرزندانش پیش آمده بود،می خواست برای همیشه از کارهای انقلاب کناره گیری کند.مدتی با خانواده از تهران خارج شده بود.هیچ کس خبر نداشت کجا رفته اند.منافقین هم کناره گیری مرحوم طالقانی را بهانه کارهای خود کردند و اوضاع کشور را به تنش کشیدند.امام چاره ی کار را در پیدا کردن مرحوم طالقانی و دیدار و با او می دانست.احمد که هنوز با گروه های مختلف سیاسی ارتباط داشت،دست به کار شد.با نزدیک شدن به منافقین و جلب اعتمادشان مرحوم طالقانی را پیدا کرد.بلافاصله ایشان را برای ملاقاتی خصوصی پیش امام برد.امام گفت:ممکن است فردا فرزند من،احمد راهم بگیرند؛اگر او را هم بکشند،من حرفی نمی زنم.بعد از دیدار نظر مرحوم طالقانی کاملا عوض شد.بعدها گفت:اگر لازم باشد هم من پیرمرد و هم امام،تفنگ به دست گرفته و با ضد انقلاب و دشمنان می جنگیم.