زندگی حسینی

«در فاصلۀ میان ولادت تا وفات انسان، در فاصلۀ میان آن زنده شدن و این زنده ترشدن، تجربه ها و آزمون ها و خطاها و… را زندگی می نامیم و هر کسی فرصتی دارد کوتاه یا کوتاه تر برای این زندگی و هر کسی مسیری را، شیوه ای را، حالی و حالتی را برای این زندگی برمی گزیند و گاه، حتی بی آنکه بداند و بخواهد، در شیوۀ این زندگی به کسی که پسندیده و دوستش داشته اقتدا می کند و در آخرت هم براساس همین زندگی و همین چگونگی با همان که مثل او بوده و شبیه او شده محشور وقتی حماسه ای به عظمت قیام و شهادت حسینی تاریخ را به دو نیمۀ قبل از عاشورا و بعد از عاشورا و جغرافیا را به دو پارۀ کربلا و غیرکربلا تقسیم می کند، زندگی هر انسانی هم یا این سوی خط است یا آن سوی خط. هر انسانی چه بداند و بخواهد و چه نداند و نخواهد، یا کربلایی هست… یا نیست و اگر هست یا اگر نیست، در هرکدام، درجاتی و مراتبی و قدری و اندازه ای دارد. هر کسی در سبک زندگی اش، در خوراک و پوشاکش، در حرف زدن و خندیدنش، در معاشرت و دوستی هایش، در ظاهر و قیافه اش، در موضع گیری سیاسی و روابط اجتماعی اش…تببین این ظهور و بروز عملی البته کاری سترگ و درازدامن است که هم زمان می طلبد و هم باید در قالب های متنوع و مختلف رسانه ای و در سطوح مختلف تربیتی و آموزشی دنبال شود. آنچه خواهید خواند، تنها قدم های کوچک و تلاش های بی رمق و ناچیزی است که با این انگیزه صورت گرفته و بخش عمدۀ آن طی دوازده سال گذشته در قالب ماهنامۀ خیمه انتشار یافته، یا برای طراحی و تولید محصولات «محیا» تدوین شده است؛ با این امید که برای صورت بندی زندگی حسینی در عرصۀ حیات فردی و اجتماعی مخاطبان عینی امروز جامعه، تلاش ها و اقدامات مؤثر و جدی رقم خورد و مخصوصاً در هیئت های مذهبی و مجالس حسینی، به عنوان کانون های اصلی و بنیادین جامعۀ مدنی شیعی، این مهم به شکل روشن تر و مشهودتری دنبال شود.».