بشقاب‌های سفره پشت بام‌ مان

بشقاب‌های سفره پشت بام‌ مان

پژوهشی در زمینه ابعاد اجتماعی، اخلاقی و خانوادگی استفاده از ماهواره و بایسته های مربوط به آن است. در ابتدای کتاب مباحثی در مورد ضرورت اطلاع رسانی و آگاهی بخشی در مورد کارکردهای مثبت و منفی استفاده از ماهواره ارایه شده و نحوه مواجهه با این پدیده با توجه به ارزش های اسلامی حاکم بر جامعه ایران مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. نگارنده بر این باور است که استفاده از ماهواره و رسانه های غربی بیش از آنکه استفاده علمی و فرهنگی داشته باشد، موجب دور شدن از معنویت، بی غیرت شدن تدریجی مردم، ترویج فرهنگ بیگانه، گسترش لذت گرایی و فراهم کردن زمینه های گناه و مفاسد اجتماعی در جامعه ایران شده و موجبات انحطاط فرهنگی را و همچنین ناامنی سیاسی را فراهم می آورد. وی تعقل در برخورد با این پدیده و پرهیز از تعصب در این زمینه را خواستار شده و نقش رسانه ملی و مسئولان فرهنگی را در کنترل کردن این پدیده را مهم ارزیابی نموده است.
اثر حاضر حاصل مجموعه مباحثی است که در رادیو معارف در برنامه پرسمان تربیتی خانواده با موضوع ماهواره مطرح شده است. کتاب در چهار بخش: دلایل خرید ماهواره، پاسخ به پرسش ها، حرف های شما، حرف های آخر ما به این موضوع می پردازد.

برشی از کتاب بشقاب‌های سفره پشت بام‌ مان:

ماهواره، مهمان ناخوانده‌ای است که چند صباحی سرزده وارد خانه‌های برخی از ما شده است. برخی نیز هوای دعوت کردن از آن را در سر دارند. خودش را خیرخواه ما معرفی می‌‌کند. او می‌گوید: «می‌خواهم شما را با دنیایی که زیر سقف آن نفس می‌کشید آشنا کنم». ماهواره مدعی است دنیای علم را در سینۀ خود جای داده و شما بی‌آن که از جای خود تکان بخورید، دانش آموختۀ دانشگاه او خواهید شد. ادعای صداقت دارد و می‌گوید: «هر چه می‌گویم راست است. باور کنید. من همۀ اخبار دنیا را بی‌ ‌آن که یک کلاغ چل کلاغ کنم به شما می‌رسانم. مطمئن باشید که کم‌فروشی هم نخواهم کرد».

او خیلی دلش به حال اوقات فراغت ما سوخته و شب و روزش را صرف پر کردن این اوقات کرده. این موجود خیرخواه به قدری فیلم و سریال آماده کرده که اگر روز‌هایمان هفته شود و هفته‌هامان ماه، باز هم برای دیدن آن، وقت کم می‌آوریم.

ماهواره خودش را دوست راه زندگی ما می‌داند؛ اما آیا می‌توان به چنین دوستی اعتماد کرد؟ چرا برخی از ما به راحتی در را به روی این مهمان ناخوانده باز کرده‌ایم؟ آیا اگر یک فرد غریبه قصد آمدن به خانۀ شما را داشته باشد و شما هم او را نشناسید و ناموس‌تان هم در خانه باشد، او را به خانه راه می‌دهید؟ اگر راه دادید، اجازه می‌دهید به هر کجای خانه که دلش خواست سرک بکشد؟ این مهمان ناخوانده؛ اما وارد خانۀ برخی از ما شده و هر کجا که خواسته سرک کشیده؛ حتی به دل و جان و ایمان و اخلاق و عقاید‌مان. آیا ما به همه، مثل این مهمان ناخوانده اعتماد می‌کنیم؟