مهدویت و آرامش روان

مهدویت و آرامش روان

جوامع بشری درطول تاریخ خود، همواره دنبال آرامش روحی بوده اند و هستند و به تعبیر امروزی، سعی در دست یابی به بهداشت روانی خود و افراد جامعه دارند. امروزه اضطراب و تشویش ذهنی و عوارض ناشی از آن در زندگی فردی و اجتماعی گریبان گیر بشر شده و نگرانی جدی برای جوامع فراهم ساخته است. اتفاقا در کشور های به اصطلاح توسعه یافته، میزان این اضطراب ها، استرس ها و مشکلات روانی بستری در بیمارستان های غرب،موید این حقیقت است. بی گمان امروزه دست نیاز بشریت فراتر و فریاد نیازمندی اش به تعالیم حیات بخش الهی بلندتر از هر زمان دیگری است؛زیرا به هر راهی پا نهاده، سر از بیراهه ها درآورده و جز گرفتاری و غوطه ور شدن در ورطه تباهی و انحراف، سرانجامی نداشته است. بدین رو موضوع بهداشت روانی، یکی از مهم ترین مسائل انسان معاصر است. گمشده انسان متمدن قرن فن آوری های مدرن، شادکامی و رضایتمندی از داشته های زندگی است.

در عصر حاضر که فشار روانی، بیماری تمدن جدید نامیده شده و روز به روز بیماری‌های روانی در دنیا گسترش یافته و توجه بشر به مقوله بهداشت روان، دوچندان شده است؛ از این رو، سازمان بهداشت جهانی، بخش خاصی به نام خدمات بهداشت روانی پدید آورده و در سال ۱۹۶۱ میلادی، جنبش بزرگ روان پزشکی اجتماعی در آمریکا آغاز شد که برخی روان شناسان و روان پزشکان، آن را انقلاب بزرگ سوم نامیدند و در اوایل قرن بیستم، نهضت جدید بهداشت روانی را پی ریزی کردند.

در سال‌های اخیر، استفاده از مذاهب و اعتقادات دینی، مورد توجه سیاست گذاران و تدوین کنندگان استراتژی‌های بهداشت جامعه‌نگر، در سازمان جهانی بهداشت نیز قرار گرفته است. این سازمان بخشی از انتشارات خود را از سال ۱۹۹۲ به آموزش بهداشت از طریق مذهب برای راه کار زندگی سالم اختصاص داده است و کتاب‌ها و جزوات زیادی را تحت عناوین دینی نظیر: بهداشت از دیدگاه اسلامی، ارتقای سطح بهداشت از طریق سبک زندگی اسلامی و نیز نقش مذهب و اخلاق در پیش‌گیری و کنترل برخی بیماری‌ها منتشر کرده است.

کتاب «مهدویت و آرامش روان» درباره آموزه‌های مهدویت و درمان بیماری‌های روح و روان بشر امروز است. فصل اول این کتاب به بیان مفاهیم اختصاص داشته و در فصول دوم تا پنجم، به ترتیب، موضوعاتی چون تحلیل روانشناختی مهدویت، مهدویت و شاخصه‌های بهداشت و روان، تاثیر مهدویت بر بهداشت روان و مهدویت و روان درمانی مطرح شده اند.

برشی از کتاب مهدویت و آرامش روان:

منجی موعود براساس روایات، در عصر انتظار بین مردم است و آنان او را می‌بینند و نمی‌شناسند؛ چنان‌که در دعای ندبه می‌خوانیم: «بِنَفسی أنتَ مِن مُغَیَّبٍ لَم یَخلُ مِنّا؛ جانم به‌فدایت! ای کسی که بین ما حضور داری و از نگاه‌ها پنهانی!» نه‌ فقط‌ شیعیان‌، همۀ‌ انسان‌ها، به‌ انتظار اویند؛ بلکه‌ او آرمان‌ هر دل‌ باورمند از مرد و زن‌ است‌ که‌ در فراقش‌ می‌نالد‌: «بنفسی‌ أنت‌ أمنیه‌ شایق‌ یتمنّی‌ من‌ مؤمن‌ و مؤمنه‌ ذکرا فحنّا؛ جانم‌ فدای‌ آن‌که‌ آرمان‌ هر مرد و زن‌ مؤمن‌ است‌ که‌ فریادش‌ می‌کنند.»منتظر حقیقی، به هر بهانه دست توسل به دامن پرمهر مولایش می‌زند و به اشتیاق ظهور مبارک او و دیدن جمال بی‌مثالش، ناله سرمی‌دهد. رهرو راه انتظار، در مجالسی که به نام آن محبوب دل‌ها، تشکیل می‌شود، حضور می‌یابد تا ریشه‌های محبت او را در دل محکم کند و همۀ زمان‌ها و مکان‌ها را دنبال او و با یاد گل روی او سپری می‌کند تا شاید آن مولای مهربان با نیم‌نگاهی بر او عنایت کند و مس وجودش را زر نماید!