امامت و فلسفه خلقت

امامت و فلسفه خلقت

اندیشه امامت مفهومى است برخاسته از متن تفکّر اسلامى وامام جایگاهى است بس رفیع در عالم خلقت. پیام‏هاى آیات وروایات در مورد »امامت«، فیلسوفان، متکلمان وعارفان مسلمان را به تکاپو انداخته تا به تحلیل این مفهوم بپردازند، آنان هریک براساس مبانى خاص خود، »امامت« را به زبان و اسلوبى خاص شرح کرده‏ اند.
کتاب حاضر، تلاشى محققانه در راستاى جمع‏آورى مطالب گوناگون در باب مفهوم »امامت« از منابع ومصادر مختلف وارزیابى ونقد این مسأله در پرتو تحلیل این مطالب است. مؤلف محترم در این کتاب، جایگاه امام به عنوان »واسطه فیض« در سلسله علل ومقام وى به عنوان »انسان کامل« در سلسله معلولات به خوبى تبیین نموده وسعى کرده است مبناى الهیاتى وفلسفى وعقلانى شؤون امامت، در امورى چون خوارق عادات وکرامات که پذیرش آن براى عقل آسان نیست، را تبیین وتشریح نماید. مؤلف محترم با بهره‏گیرى از منابع نقلى (قرآن وسنت) وعقلى (کلام وفلسفه وعرفان) در مقام اثبات این تئورى است که امام مخلوقى است که داراى کمالات وسیع وهمان خلیفهاللَّه است ودر حدّ توان، موضوع »امامت وفلسفه خلقت« را با مراجعه به قرآن، سنّت، مکاتب کلامى، فلسفى ومشرب عرفانى به تبیین وتثبیت مى‏رساند. این نگاه هستى‏شناسانه به امام وبررسى نقش وجودى آن در فلسفه وروند خلقت، دست کم به دو مبنا نیاز دارد: پذیرش ولایت تکوینى امام وتحلیل کیفیت ایجاد عالم بر اساس نظام اسباب ومسببات.
عمده مطالب: تبیین موضوع امامت وفلسفه خلقت، مبانى بحث امامت وفلسفه خلقت (ولایت، عالم واسطه ونظام اسباب)، امامت وخلقت در قرآن کریم، امامت وفلسفه خلقت از دیدگاه روایات، امامت وفلسفه خلقت در منابع کلامى، امامت وفلسفه خلقت در حکمت مشاء، امامت وفلسفه خلقت در حکمت اشراق، امامت وفلسفه خلقت از منظر عرفان، امامت وفلسفه خلقت از دیدگاه حکمت متعالیه.