غدیر در بیان صاحب غدیر

غدیر در بیان صاحب غدیر

برخی می گویند: اگر این مسائلی را که شما می گویید درست است چرا خود حضرت علی علیه السلام بعد از وفات پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله به این ادله تمسک نکرد و خود را از این طریق مستحق خلافت ندانست؟ و لذا این به نوبه خود دلیل بر آن است که حضرت علی علیه السلام یا این گونه ادله را قبول نداشته و یا بعد از انتخاب ابوبکر به خلافت، به آن راضی شده است!
اینک جا دارد این موضوع را بررسی کرده و به روایاتی که در آن ها حضرت علی علیه السلام بعد از پیامبرصلی الله علیه وآله به ادله امامت خود اشاره کرده و در مصادر اهل سنت آمده بپردازیم. اللَّه ارسلنی برساله ضاق بها صدری و ظننت انّ الناس مکذّبنی، فاوعدنی لَأُبلّغها او لیعذّبنی. ثم امر فنودی بالصلاه جامعه، ثم خطب فقال: ایها الناس! أتعلمون انّ اللَّه عزّوجلّ مولای و انا مولی المؤمنین، و انا اولی بهم من انفسهم؟ قالوا: بلی یا رسول اللَّه. قال: قم یا علیّ، فقال: من کنت مولاه فعلیّ مولاه، اللّهم وال من والاه و عاد من عاداه … »؛(2) « … شما را به خدا سوگند می دهم! آیا می دانید … چه موقعی نازل شد آیه «إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِینَ آمَنُوا … »؟ … خداوند عزّوجلّ دستور داد تا والیان امرش را بشناساند و همان گونه که نماز و زکات و حج را برای مردم تفسیر کرد برای آنان ولایت را با انتصاب من برای مردم در غدیر خم تفسیر نماید، و لذا خطبه خوانده و فرمود: ای مردم! همانا خداوند مرا به رسالتی فرستاد که سینه ام برای آن تنگ آمده و می ترسم که مردم مرا در آن تکذیب کنند، ولی مرا تهدید کرده که آن را ابلاغ نمایم وگرنه مرا عذاب خواهد کرد. آن گاه دستور داد تا اعلام نماز جماعت کنند و سپس خطبه خوانده فرمود: ای مردم! آیا می دانید که خدای عزّوجلّ مولای من و مولای مؤمنان است، و من از آنان به خودشان سزاوارترم؟ عرض کردند: آری ای رسول خدا!، فرمود: برخیز ای علی! من بر خواستم. آن گاه حضرت صلی الله علیه وآله فرمود: هر کس من مولای اویم پس علی مولای اوست. بار خدایا دوست بدار هر کس که ولایت او را پذیرفته و دشمن بدار هر کس که با او عداوت کرده است … ».

برشی از کتاب:

استدلال به آيه «اولى الامر»

از امام على (علیه‌السلام)  نقل شده در احتجاجى كه در مسجد رسول خدا9 در ايام خلافت عثمان داشتند فرمود: «…فأنشدكم الله، أتعلمون حيث نزلت (يأَيُّها الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللهَ وَأَطِيعُوا الرَّسُولَ وَأُولِى الاَْمْرِ مِنكُمْ)؟… فأمر الله عزّوجلّ نبيّه9 أن يُعلمهم ولاة أمرهم… بنصبى للناس بغدير خم ثم خطب وقال: أيها الناس! إنَّ الله أرسلنى برسالة ضاق بها صدرى وظننت أنّ الناس مكذّبنى، فأوعدنى لأبلّغها أو ليعذّبنى، ثم أمر، فنودى بالصلاة جامعة، ثم خطب، فقال: أيّها الناس! أتعلمون أنّ الله عزّوجلّ مولاى وأنا مولى المؤمنين، وأنا أولى بهم من أنفسهم؟ قالوا: بلى يا رسول الله. قال: قم يا علىّ، فقمت. فقال: من كنت مولاه فعلىّ مولاه، اللّهم وال من والاه، وعاد من عاداه»؛

«…شما را به خدا سوگند! آيا مى‌دانيد چه موقعى نازل شد آيه: (يأَيُّها الَّذِينَ آمَنُوا أَطِيعُوا اللهَ…)… پس خداوند عزّوجلّ پيامبرش را فرمان داد تا واليان امرش را معرفى كند… به نصب كردن من بر مردم در روز غدير خم، آنگاه خطبه‌اى خوانده وفرمود: اى مردم! همانا خداوند مرا به رسالتى فرستاده كه سينه‌ام براى آن تنگ آمده وگمان مى‌كنم كه مردم مرا تكذيب كنند، ولى خداوند مرا تهديد كرده كه بايد آن را ابلاغ نمايم وگرنه مرا عذاب خواهد كرد، آنگاه دستور داد تا نماز جماعت برپا شود، وبعد
از آن خطبه‌اى خواند وفرمود: اى مردم! آيا مى‌دانيد كه خداوند عزّوجلّ مولاى من ومن مولاى مؤمنان وسزاوارتر به مردم از خودشان مى‌باشم؟ عرض كردند: آرى اى رسول خدا!. پيامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) فرمود: برخيز اى على! من برخاستم، حضرت فرمود: هر كس من مولاى اويم پس على نيز مولاى اوست، بار خدايا! دوست بدار هر كس كه ولايت على را پذيرفته ودشمن بدار هر كس كه او را دشمن دارد.»