تشرف یافتگان به محضر حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه (دفتر سوم)

تشرف یافتگان به محضر حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه (دفتر سوم)

کتاب حاضر که برگرفته از کتاب گرانسنگ نجم الثاقب است روایت افرادی است که در زمان غیبت کبری به خدمت حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه) رسیده اند.

برشی از کتاب:

حکایت پنجاه و سوم: ابوالقاسم جعفر قولویه

قطب راوندى در کتاب خرایج  از ابوالقاسم جعفر بن محمّد قولویه‌ روایت نموده که گفت: درسال سى صد وسى وهفت، که آن سالى است که قرامطه حجرالاسود را به جاى خود بردند، من به بغداد رسیدم وتمام همّتم مصروف به این بود که خود را به مکّه رسانم وواضع حجر را به مکان خود ببینم؛ چه در کتب معتبره دیده بودم که البتّه معصوم وامام وقت آن را به جاى خود نصب مى‌کند؛ چنانچه در زمان حجّاج، امام زین العابدین ۷ نصب کرده بود.

اتّفاقآ بیمار شده بودم، بیمارى صعب، چنانچه امید از خود قطع کردم ودانستم که به آن مطلب نمى‌توانم رسید. ابن هشام نام، شخصى را نایب خود کردم وعرضه داشتى نوشته، مهر بر آن نهادم در آنجا از مدّت عمر خود پرسیده بودم واین که آیا از این مرض از دنیا مى‌روم یا مهلتى هست؟ وبا او گفتم: التماس آن است که جهد کنى که هر که را ببینى که

حجرالاسود را به جاى خود گذاشت، این رقعه را به او برسانى وجدّ در این امر، به فعل آورى.

ابن هشام گفت: چون به مکّه رسیدم، دیدم که خدّام بیت الحرام عازم آنند که نصب حجر نمایند.

مبلغى کلّى به چند کس دادم، قبول کردند که مرا در آن ساعت در آنجا، جا دهند وکسى را با من همراه کردند که از من خبردار باشد وازدحام خلق را از من دفع کند هر چند فوج فوج وطبقه طبقه وطایفه طایفه از هر قسمى که آمدند وخواستند که حجر را بر جاى خود بگذارند.

دیدم که حجر مى‌لرزد ومضطرب مى‌شود وهر حیله که مى‌کنند، قرار نمى‌گیرد تا آن که جوانى گندم گون، خوشروى آمده وحجر را به تنهایى برداشت وبر جاى گذاشت وحجر هیچ نلرزید واو حجر را بر جاى خود محکم ساخت واز میان خلق بیرون آمد ومن از جاى خود جسته وچشم بر او دوختم.