ناخلف

رمان «ناخلف» نوشته‌ی حسام آبنوس از آن دست آثاری است که خیلی زود شما را به فضای داستان می‌کشد؛ فضایی پر از تصمیم‌های سخت، کشمکش‌های درونی و سایه‌ی سنگین تاریخ. آبنوس در این کتاب ما را به تهرانِ سال‌های پیش از انقلاب ۵۷ می‌برد؛ جایی که انتخاب‌های کوچک می‌توانستند آینده‌ی یک نسل را عوض کنند.

شخصیت اصلی داستان، عبدالله، فرزند خانواده‌ای سنتی است که برخلاف انتظار پدر، به ارتش می‌پیوندد. ارتشی که بیشتر از آنکه خانه‌ی امنیت باشد، محل اطاعت کورکورانه، تحقیر و ترس است. عبدالله در دل همین فضاست که با پرسش‌های بزرگ‌تری روبه‌رو می‌شود: اطاعت یا سرکشی؟ وفاداری یا آزادی؟ همین موقعیت‌هاست که به رمان عمق می‌دهد و عنوان «ناخلف» را برایش معنا می‌کند.

آنچه این کتاب را خواندنی می‌کند، فقط ماجرای تاریخی‌اش نیست، بلکه زنده بودن شخصیت‌ها و نثر روان و صادقانه‌ی نویسنده است. آدم‌هایی که در صفحات کتاب با آن‌ها آشنا می‌شویم، آن‌قدر واقعی‌اند که گاهی حس می‌کنیم کنارمان نشسته‌اند.

«ناخلف» بیش از یک رمان سرگرم‌کننده است؛ روایتی است که شما را وادار به فکر کردن می‌کند: اگر شما در موقعیت عبدالله یا دیگر شخصیت‌ها بودید، چه انتخابی داشتید؟

این کتاب برای علاقه‌مندان به رمان‌های اجتماعی–تاریخی و کسانی که دوست دارند نگاهی انتقادی به ساختار ارتش پهلوی و جامعه‌ی آن روزها داشته باشند، انتخابی ارزشمند است. همچنین برای دانشجویان علوم انسانی و کسانی که ادبیات متعهد ایرانی را دنبال می‌کنند، می‌تواند یک تجربه‌ی جدی و متفاوت باشد.