برای مادرم

جنگ ایران وعراق، فقط هشت سال نبود. برای بعضی آدمها هشتاد سال طول کشید و برای بعضی ها اصلا هیچوقت تمام نمی‌شود. «برای مادرم» قصه خانواده ایست که جنگ هنوز در اتاق‌های خانه شان جا دارد، روی طاقچه و توی قاب عکس‌هایشان حتی کف دست و پا و توی رگشان.

«برای مادرم» به قلم خانم آذر خزاعی، قصه مریم است که هنوز خاطرات جنگ مثل یک ترکش سمج روی تن همسرش جا خوش کرده و حالا دخترش، محبوبه تصمیم گرفته تا از این ترکش بنویسد. ترکشی که هیچوقت نرفته و نمی رود. گاهی چند میلی متر تکان می‌خورد و باز توی سر پدر خاطره های تلخ و شیرین جبهه به دوران می‌افتند.

اما روایت پدر پر از مادر است. پر از مریم. پر از لحظه هایی که مریم جانش را صرف پرستاری از همه زندگی اش کرده است. صرف بزرگ کردن بچه ها و پوشاندن جای خالی پسرانی که در راه خدا داده. « برای مادرم» قصه محبوبه و معصومه و سعید و مجید است. قصه بچه هایی که از جنگ باقی مانده‌اند اما هیچوقت حالشان مثل بچه‌های عادی نشده.

هیچوقت مادرشان را ندیده‌اند که یکجا بنشیند و به جای روغن مالی، قطره دادن به پدر و مراقبت از اینکه زخم بستر نگیرد، بافتنی ببافد یا تلویزیون ببیند. حتی خرید برود و ساعتها سرگرم بازار و عطر و بوی تازه اش باشد. «برای مادرم» یک روایت کوتاه است از مریم…که دلش نمی‌خواست نامش بین قصه دخترش باشد اما حالا او صاحب همه کتاب است.