طعم شیرین خدا ۹: می روم در قعر آتش از خودت دورم مکن

این مجموعه (طعم شیرین خدا) بنا داره با تکیه به آیات قشنگ قرآن و حدیثای پر از نور اهل بیت علیهم السلام خدا رو معرّفی کنه و از معرّفی خدا به معرّفی ابعاد مختلف دین هم برسه.
کتاب نهم این مجموعه که الآن تو دست شماست، در بارۀ شناخت خدا از راه ادعیۀ اهل بیت علیهم السلام حرف می‌زنه. به صورت خاص این کتاب سری به دعای کمیل زده و به اندازۀ خودش پای درس توحید این دعا نشسته.

«اللّٰهُمَّ إنّی أسئَلُکَ بِرَحمَتِکَ الَّتی وَسِعَت کُلَّ شَیءٍ. خدایا! از تو درخواست می‌کنم به رحمتت که همه چیز را در بر گرفته است».
اگه کسی به حقیقت جملۀ «بِرَحمَتِکَ الَّتی وَسِعَت کُلَّ شَیءٍ» پی ببره، هر چیزی رو که می‌‏بینه، همراهِش رحمت خدا رو هم می‌‏بینه. دیدنِ مهربونی، بدجوری دل آدم رو نرم می‌‏کنه. پس اگه به حقیقت این جمله پی ببریم، هر چیزی رو که ‏ببینیم، دلمون نرم می‌‏شه.

دیدنِ مهربونی، یکی از کاراش عاشق کردن آدمه. ماها وقتی از کسی مهربونی ببینیم،‏ عاشق اون مهربون می‏‌شیم. حالا اگه پرده کنار بره و به حقیقت رحمت خدا برسیم، لحظه به لحظه، عشق و محبّتمون به خدا بیشتر می‌‏شه.

خدا همۀ عالم رو موظّف کرده که محبّت ما رو نسبت به خودش زیاد کنه؛ امّا به قدری غرق دنیا شدیم که «آمادگیِ همۀ عالم» رو برا زیاد کردن محبّتمون به خدا نمی‏‌بینیم.
همین اوّل دعای کمیل، به ما یاد دادن که «همه چیز» مشمول رحمت خدا شده (دقّت کنید همه چیز). پس شما به هر چیزی نگاه کنید، می‌‏تونید رحمت و مهربونی خدا رو توش ببینید. ما از این «همه چیز» غافلیم که هیچ، از چیزایی غافلیم که دیدن رحمت خدا تو اونا کار مشکلی نیست و بر عکس، ندیدنش کار مشکلیه.