روحت شاد مباد

در بخشی از کتاب روحت شاد مباد می‌خوانیم:

روزی رضاخان به مازندران مسافرت کرد، قرار شد یک روز در بابل توقف نماید. در آنجا بسیاری از مردم به خاطر مصادره املاکشان توسط شاه به گدایی افتاده بودند. شهردار به خاطر این‌که رضاخان گدایان شهر را نبیند آنها را جمع کرد و در حمام‌های عمومی شهر زندانی کرد تا رضاخان از شهر خارج شود؛ اما به دلیل بارندگی شدید، رضاخان سه روز در شهر ماند. پس از رفتن رضاخان وقتی درب حمام‌ها را باز کردند، شصت تا هفتاد نفر به دلیل نرسیدن غذا و نبود هوا از گرسنگی و خفگی مرده بودند.