چگونه سر سفره تربیت شویم؟

اینجا حرف‌های گفتنی کم نیست. از آدابی که در روایات خوردن و آشامیدن به ما آموخته‌اند، تا نیت‌ها و حرف‌هایی که می‌شود سر سفره غذا زد و سفره را اهل‌بیتی و معنوی تر کرد.

بعضی چیزها با خودش غفلت می‌آورد، مثل غذا که ناخواسته بُعد حیوانیّت انسان را تقویت می‌کند؛ حالا که در برخی خیابان‌های ما از اول تا آخرش 10 رستوران رنگارنگ است خدا به خیر کند! چه تمدن غفلت‌زای خوشمزه‌ای!

امام سجاد اما روی همین عناصری که در دست و پایمان ریخته است دست می‌گذارند و آن‌ها را به معارفی ناب گره می‌زنند؛ از بامداد و شامگاه و حتی هلال و صاعقه هم ساده رد نمی‌شوند. «غفلت»‌ها را با این شیوه و تدبیر می‌شود تبدیل به «ذکر» کرد، اگر هنر اهل‌بیت را بیاموزیم!

اینجا حرف‌های گفتنی کم نیست. از آدابی که در روایات خوردن و آشامیدن به ما آموخته‌اند، تا نیت‌ها و حرف‌هایی که می‌شود سر سفره غذا زد و سفره را اهل‌بیتی و معنوی تر کرد.

می‌توان برای توسل داشتن سر سفره هم برنامه داشت و با یک بیت یا یک جمله، سفره را سفره نذری کرد و بر خوان روضه نشست.

اینها چیزهایی است که باید بیشتر بیاموزیم و بیشتر در آشپزخانه‌ها و سفره‌هایمان رقم بزنیم.

چه فرزندانی تربیت بشوند پای این سفره! و چقدر اهل‌بیتی و نورانی بشود این خانواده!