جایگاه تاریخی حادثه ها و هنر اصحاب کربلا در فهم آن

با توجه به این که در صحنه ی کربلا انوار الهی در آینه ی جمال انسان کامل یعنی حضرت سیدالشهداءu، با تمام جلوات اش ظهور کرده می توان با رویکرد به جامعیت آن حقیقت، بر تک تک آن جلوات نظر کرد و راه های رجوع به حق و حقیقت را در جلو خود گشوده یافت. از جمله ی این راه و روش ها، راه و روش عملِ به هنگام است که سخنران تلاش نموده تا آن جا که ممکن بوده آن را در اصحاب امام حسین نشان دهد و راهی را برای حضورِ به موقع در آینده ی تاریخ ما بگشاید و بدین لحاظ ما پیشنهاد می کنیم مطالعه ی این کتاب را منحصر به محرم و جریان کربلا ننمایید. آن چه در این کتاب بر آن تأکید شده معنای جایگاه تاریخی حادثه ها است و این که چگونه حادثه های بزرگ، تاریخِ آینده را فتح می کنند، و این یکی از نکات حساسی است که ما امروز بدان نیاز داریم تا بدانیم چگونه به انقلاب اسلامی بنگریم و از جایگاه تاریخی آن غفلت نکنیم. نویسنده روشن می کند هنر اصحاب بزرگوار امام حسینu فهم جایگاه تاریخی نهضتی است که حضرت سیدالشهداءu آن را پدید آوردند و چون اصحاب می دانستند چه کار بزرگی به دست آن ها در شرف انجام است تا آخرین ساعت های روز عاشورا با تمام امید شمشیر می زدند و شهادت را جزیی از این کار بزرگ می دانستند. کتابی که در پیش رو دارید، راز بصیرت اصحاب بزرگوار امام حسینu را روشن می کند و نگاه ما را به بیست سال خون دل خوردن و مأیوس نشدن آن اصحاب در زمان حاکمیت معاویه، می اندازد و این همان صبر و شکیبایی است که در هر نهضتی مورد نیاز است. از نکات مهمی که نویسنده به آن پرداخته است موضوع وقت شناسی است. به عنوان نمونه؛ وقت شناسی ابوثمامه ی صاعدی را در توجه به اوقات نماز به وقت شناسی تاریخی او ربط می دهد و نسبت این دو وقت شناسی را روشن می کند. توجه به این نکته که نهضت حضرت اباعبداللهu جهان اسلام را از روح امویان آزاد کرد نکته ای است که کتاب به خوبی به آن پرداخته و با طرح نظرات علماء اهل سنت در رابطه با نهضت اباعبداللهu، شواهدی را ارائه داده است تا معلوم شود اگر امام حسینu در کربلا آن اقدام را نمی کردند امروز تمام جهان اسلام گرفتار تفکر وهابیون بود. سخنران با نظر به موضوعِ عملِ به هنگام در کربلا به سیره ی امام خمینی «رضوان الله تعالی علیه» پرداخته و نشان داده چگونه حضرت روح الله«رضوان الله تعالی علیه» در جریان کاپیتولاسیون با عملِ به هنگامِ خود، اسلام را از حاکمیت نظام شاهنشاهی نجات داد. وقتی جایگاه نهضت حضرت اباعبداللهu و یاران بزرگوارشان درست فهمیده می شود که بفهمیم معاویه یعنی چه و لذا کتاب سعی نموده ابعاد مختلف شخصیت معاویه را ترسیم کند تا معلوم شود بهترین روش برای عبور از معاویه همان روشی بود که حضرت سیدالشهداءu شکل دادند و از آن مهم تر این که اصحاب آن حضرت به خوبی متوجه عظمت و تأثیر آن روش بودند. تا وقتی متوجه نباشیم در رویارویی با فرهنگ معاویه باید به نوعی خاص از پیروزی فکر کرد که آن پیروزی ماوراء پیروزی نظامی است، نه نهضت کربلا را خواهیم شناخت و نه نهضتی که با 15 خرداد سال 42 ظهور کرد و این نکته ای است که در کتاب به آن پرداخته شده است. باز تأکید می کنیم که شاید بتوان گفت آن چه این کتاب را منحصر به فرد کرده، توجه به معنای گشوده شدن تاریخ است و این که اگر بتوانیم جایگاه تاریخی حادثه های بزرگ را بفهمیم می توانیم در تاریخ آینده ی خود حاضر شویم.