مجموعه آثار ۶: چهار شاعر

بسیارى از متفكران مسلمان، در كنار توجه به مسائل فلسفى و منطقى، به شعر هم توجه داشته‌اند؛ هر چند برخى از آنان گاه از سر تفنن، اشعارى را هم سروده‌اند، ولى گاهى در لابلاى بحث‌هاى فلسفىِ خود، از اشعار گوناگونى در جهت تفهیم مطالب خود سود جسته‌اند. استاد محمدتقى جعفرى نیز از این امر مستثنا نیست، البته با تفاوت اساسى. یكى این كه ایشان آثارى مستقل در باب اندیشه‌هاى چند تن از شاعران به نگارش درآورده، به ویژه پژوهش‌هاى گسترده‌اى درباره مولوى انجام داده است. دیگر این كه وى در آثار خود، به اشعار شاعران بسیارى استناد كرده است كه حجم آن قابل مقایسه با هیچ یك از متفكران جهان اسلام نیست. از این‌رو، مواجهه‌هاى فلسفى و دینى ایشان با اشعار بسیارى از شاعران، نیاز به بررسى و تألیف اثرى جداگانه دارد. در پرتو این بررسى، از یك سو اهمیت و عمق بسیارى از اشعار آشكار مى‌شود، و از سویى دیگر، خواننده با رویكردِ تفسیرىِ ایشان در تحلیل اندیشه‌ها و آثار شاعران آشنا مى‌شود.

استاد محمدتقى جعفرى در طول حیات پربار خود، علاوه بر تفسیر و نقد و تحلیل مثنوى، به طور مستقل نیز در باب چهار شاعر بزرگ ایرانى (خیام، نظامى، سعدى و حافظ)، مطالبى را به نگارش درآورده است.