قرآن و کتاب مقدس (مقایسه ساختار و محتوا)

ممکن است پرسیده شود: چه اهمیتی دارد که ما درباره قرآن و کتاب مقدس مطالعه کنیم؟ احتمالا برای خیلی افراد، پاسخ دادن به این سوال ضرورتی ندارد و برای آن پاسخ روشنی دارند. واقعیت آن است که در دنیای امروز ضرورت پرداختن به این موضوع بیش از همیشه آشکار است. در شرایطی که ادیان و فرهنگ ها در گفتگویی اجباری قرار گرفته اند و فضای باز جریان اطلاعات، این را آسان تر از همیشه کرده است، پرسش از این که ما چرا باید درباره هم بدانیم و از کتاب مقدس یکدیگر آگاهی بیابیم، پرسش ناروایی است. در دنیای کنونی ادیان چه بخواهند و چه نخواهند، در فراگیری رو به روی هم قرار گرفته اند؛ حال که از این فراری نیست، بهتر آن است که به کیفیت بیندیشند و میزان دانسته های خود را از یکدیگر  بالا ببرند تا زمینه پیش داوری اشتباه به کمترین نرخ خود برسد. در ادیان ابراهیمی (یهودیت، مسیحیت و اسلام) که مرجعیت دینی با کتاب است و هر اندیشه دینی باید مستند به کتاب باشد، آگاهی از متون مقدس ادیان، در حقیقت نخستین شرط انجام درست است.
قرآن و کتاب مقدس (تورات و انجیل) می تواند از زوایای گوناگون و با رویکردهای مختلفی کاویده شود. گستردگی موضوع تا اندازه زیادی ترس آور است، تا آن اندازه که ممکن است تصور شود نمی توان این حجم از محتوا را در یک کتاب جا داد. این کتاب برای خوانندگان دقیق و اهل نظر تهیه شده است.  و از نظر موضوعی به سه قسمت تقسیم می شود: ۱. بررسی دیدگاه هرکدام از این دو کتاب درباره دیگری؛ ۲. مقایسه قرآن و کتاب مقدس به عنوان دو کتاب با یکدیگر؛ ۳. مقایسه محتوایی قرآن و کتاب مقدس
نویسنده در این کتاب تلاش دارد که قرآن را به عنوان متن مقدس و الهی مسلمانان، با آنچه که یهودیان و مسیحیان به عنوان متون مقدس خود می پندارند، مقایسه کند.

پیامبران در قرآن و کتاب مقدس
پیامبران، عناصر اساسی وحی و ارتباط با انسان هستند. آن ها انسان های والا مقامی هستند که به انتخاب خداوند، حقایقی را که خداوند به آنان سپرده است به انسنا ابلاغ می کنند. در قرآن کریم و نیز کتاب مقدس از سرگذشت پیامبران بسیاری روایت می شود. در قرآن کریم سوره ای به «انبیاء» نام گرفته است و پنج سوره با نام های انبیاء عنوان گرفته اند. قرآن، وجود آنان را برای هر ملتی لازم می داند: «و لکلّ امّهٍ رسول»؛ برای هر مردمی، پیامبرانی است.
مهم ترین تفاوت قرآن کریم با کتاب مقدس در نگاه متعالی آن به پیامبران است. قرآن کریم، پیامبران را انسان هایی والا و دارای اقتدار اخلاقی فراوان معرفی می کند. قرآن کریم از پارسایی آنان می گوید و بر خلاف کتاب مقدس، خطا و اشتباهی از آنان، روایت نمی شود. این نشان دهنده ی اهتمام بی نظیر قرآن به اعتلای معنوی است که غالبا در کتاب مقدس نادیده گرفته شده است. این در حالی است که در گزارش های تاریخی کتاب مقدس، هیچ شخصیتی انسان کامل معرفی نمی شود. گر چه در این کتاب از حضرت موسی، حضرت یوسف، حضرت نوح و دیگران حکایت شده است، ولی هیچ کدام از این ها  به عنوان مدل کامل اخلاقی مود توجه این کتاب نیستند. این تنها حضرت ابراهیم است که از نگاه کتاب مقدس تا اندازه ای کامل است. کتاب مقدس ضعف های اخلاقی را بدون کمترین پرده پوشی به پیامبران نسبت می دهد…