نامه آخر

توضیحات

نامه آخر

خانم #اعظم_بروجردی نویسنده #پهلوانان_نمی‌میرند بار دیگر فضای جذاب زندگی پهلوانی را دست‌مایه قرار داد تا رمانی خلق کند از تقابل مردانگی با ناجوانمردی. این فضا به قدری جذاب و پرکشش است که می‌تواند بستر رمان‌های متعددی با موضوعات مختلف باشد. از این رو، اعظم بروجردی با استفاده از چنین فضایی، جامعه‌ای تمثیلی خلق کرده است که شخصیت‌هایش هرکدام یک، مابه‌ازای خارجی دارد و آن‌قدر خوب به آن‌ها پرداخته شده که خواننده برای شناسایی و برقراری ارتباط با آن‌ها دچار مشکل نخواهد شد. شخصیت‌ها هرکدام در جای خود نشسته‌اند و به منظور اینکه گوشه‌ای از یک حادثه بزرگ تاریخی را به اجرا درآورند وارد داستان می‌شوند و نقش خود را ایفا می‌کنند.
در نامه آخر، جماعت ناپهلوان برای چندمین بار دست به جنایتی می‌زنند و پهلوانی را به قتل می‌رسانند و برای پیدا کردن آخرین پهلوان و غصب کردن این مقام، مرتبا جنایاتی مرتکب می‌شوند. مردم جامعه یا سکوت کرده‌اند و یا کاری از دست‌شان برنمی‌آید. در نهایت زنی در این جامعه به پا‌می‌خیزد که شخصیت عجیبی دارد. با ورود این زن، داستان نامه آخر شکل می‌گیرد و به اوج خود می‌رسد. جدال نهایی نقره با جماعت ناپهلوان و اتفاقات عجیبی که در خلال آن رخ می‌دهد زمانی جذاب‌تر می‌شود که ما شاهد دیالوگ‌هایی پرکشش و پرمغز میان شخصیت‌ها هستیم. بروجردی در خلق این دیالوگ‌ها بسیار موفق عمل کرده است، به طوری که بار اصلی این جذابیت بر دوش دیالوگ‌های ماهرانه رمان و زبان خاص آن است و قطعا خوانندگان بارها و بارها این دیالوگ‌ها را مطالعه خواهند کرد تا شیرینی این نبرد را برای مدت‌ها در جان و ذهن خود نگه دارند.

برشی از کتاب:

مردم کمی به یکدیگر نگریستند و اجسام سه مرد را از نظر گذراندند و ناگهان اوس‌مهدی آهنگر فریاد زد: «این‌ها اگه می‌تونستن ما رو به نون‌ونوایی برسونن، خودشون به این حال‌وروز نمی‌افتادن.» و آنگاه دستش را روی شانۀ اصغر مسگر گذاشت. جواد و داوود و چند جوان دیگر مشعل‌ها را روشن کردند و یکی هم به دست اوس‌مهدی دادند. اوس‌مهدی و مردان دیگر شعله‌های آتش داغ را زیر اجسام خشک‌شدۀ سه ناپهلوان گرفتند و آن‌ها را آتش زدند تا کاملاً بسوزند و خاکسترشان را به دریا بسپرند و برای همیشه خط و خبر ایشان را از صحنۀ گیتی پاک کنند.
اجسام سنگی سه مرد در حال سوختن بود که قاصد جوان بانگ برآورد: «علم‌ها را برافرازید و بیرق‌ها را بلند کنید و چراغ‌ها را روشن کنید و به سوی دریا راهی شوید که به‌زودی کشتی پهلوان به ساحل می‌رسد. مبادا که او برسد و ما هنوز مانده باشیم.»

توضیحات تکمیلی