در خبرها شنیدید که یکی از سران کفر و ظلم و استکبار به نام دونالد ترامپ مورد سوء قصد قرار گرفت ولی خطر از بیخ گوشش عبور کرد و رفیق صهیونیستش به نام نتانیاهو نیز در سن ۷۴ سالگی از زیر عمل جراحی به سلامتی بیرون می آید و قلب سنگی‌اش همچنان به کمک باتری برای کشتار مردم بی‌دفاع غزه می‌تپد!
از آن طرف یکی مثل شهید رئیسی را می‌بینیم که در جبهه اسلام و ایمان قرار دارد و با اخلاص مشغول خدمت به مستضعفان و محرومان است ولی اجل مهلتش نداده و حتی نمی‌تواند دوره اول ریاست جمهوری‌اش را به اتمام برساند! و عزیزی مثل شهید اسماعیل هنیه هم که تمام قد در مقابل ظالمین جهان ایستاده به دست جنایتکاران ترور می‌شود.
گویا خداوند ظالمان و کفار و کسانی که در مقابلش قد علم کرده‌اند را بیشتر تحویل می‌گیرد و آنها جلوتر از مومنین و خدمتگزاران، از نعمات و برکات الهی بهره‌مند هستند! اما در پاسخ باید گفت که ما احاطه و اشراف بر سنت‌های الهی و به خصوص سنت اجل و مرگ نداریم، ولی خود خداوند بیان نموده است که معامله او با انسان‌ها یکسان نبوده و بر اساس مسیری که برای زندگی خود در دنیا انتخاب کرده‌اند با آنان رفتار می‌کند.
یکی از این مسیرها، مسیری است که نام آن را عصیانگری لجوج می‌گذاریم. وقتی که بنده‌ای مسیر عناد و کفر و سرکشی را انتخاب کرد و به تذکرات پیاپی مربی عالمیان بی‌تفاوتی نمود و بر پیمودن این مسیر اصرار ورزید، او وارد سنت استدراج شده است. در اینجاست که خداوند سختی‌های تذکری، یعنی عواملی همچون ناملایمات و بیماری‌ها و… که می توانست عاملی برای تذکر و بازگشت او به مسیر اصلی باشد را از او بر می‌دارد و و بالعکس او را غرق در خوشی و رفاه کرده و به خودش واگذار می‌نماید.
در آیه ۴۴ سوره انعام می‌خوانیم که: «پس چون حقایقی را که [برای عبرت گرفتنشان] به آن یادآوری شده بودند، فراموش کردند، درهای همه نعمت‌ها را به روی آنان گشودیم، تا هنگامی که به آنچه داده شدند، مغرورانه خوشحال گشتند، به ناگاه آنان را [به عذاب] گرفتیم، پس یک‌باره [از نجات خود] درمانده و نومید شدند».
از سوی دیگر خداوند با رحمت خود با او معامله ننموده و پاداش اعمال خوبش را در همین دنیای فانی و کوچک به او داده و عقوبت اعمال بدش را به آخرت موکول می‌کند و سختی‌هایی که می‌توانست کفاره گناهان او در دنیا قرار بگیرد را نیز از او بر می‌دارد و عقبوتش را تماما از جنس عذاب‌های عمیق و ابدی و خردکننده اخروی قرار می‌دهد.
امام باقر(ع) نیز فرمودند: «خداوند هنگامی که امرش بر این قرار گرفته که عبدی را اکرام کند و آن عبد گناهی داشته باشد، او را به بیماری مبتلا می‌کند و اگر با این بیماری گناهش جبران نشد، او را به فقر مبتلا می‌کند و اگر جبران نشد، مرگش را سخت می‌گیرد تا مکافات گناهش را ببیند. و هنگامی که امر خدا بر این قرار گرفته باشد که عبدی را خوار کند و آن عبد کار نیکی داشته باشد، بدنش را سالم می‌کند، پس اگر کار خوبش جبران نشد، روزی‌اش را وسیع می‌کند و اگر جبران نشد، مرگش را آسان می‌کند تا آن عمل خوبش جزا داده شود» (کافی، ج۲، ص۴۴۴).
البته این به معنای نفی وظیفه ما در مبارزه با مستکبران و ظالمان و نادیده گرفتن دستور قرآن که :«با پيشوايان كفر بجنگيد كه آنان نسبت به پيمانهايشان هيچ تعهدى ندارند» (سوره توبه آیه ۱۲) نیست، بلکه این را گفتیم که بدانیم اگر به طاغوت‌ها و ظالمان مهلت داده شده و دیرتر از موعدی که انتظار داریم به سزای اعمالشان می‌رسند و زمانی را در خوشی و رفاه به سر می‌برند، به اشتباه نیفتاده و از تدبیر عالم گلایه‌مند نشویم.
آنچه خواندید متنی بود برگرفته از کتاب انسان و مسیرهای پیش‌رو به قلم فرزاد یوسفی و وحیل لحمی که جلد سوم از مجموعة جذاب و پرفروش دریچه‌ای به حقیقت دنیا است.
دیدگاهتان را بنویسید