پس از ظهور اسلام، خداوند به سبب امتنان بر رسول خود، عذاب را از امت آخرالزمان رفع نمود. در توضیح این مدعا باید گفت وجود رسول مهربانی‌ها، همچون عایقی مانع از نزول عذاب‌های الهی بر مردم سراسر جهان می‌گردد، در حالیکه نتیجه ظلم و گناه، ویرانی و نابودی است و تمام عذاب‌هایی که قرآن برای اقوام مختلف چون قوم نوح و لوط برمی‌شمارد جملگی به سبب گناهانی بوده است که مرتکب می‌شدند.
از سوی دیگر خداوند سبحان به نقل از انبیای سلف می‌فرماید ایشان اقوام خود را نفرین فرمودند درحالیکه هیچ گونه نفرینی از قول رسول خدا در قرآن نقل نشده و این موضوع تثبیت کننده این آیه شریفه است : «و ما ارسلناک الا رحمه للعالمین.»
آنچه از رحمت باطنی رسول خدا، و اهل بیت عصمت وطهارت ایشان برای بشر مقتضی بود و به واسطه موانع محقق نشد، هنگامه ظهور عالمگیر خواهد شد و وجود حضرت مهدی رحمت واقعی برای پایان جهان هستند.
در توضیح این مدعا(تحقق رحمت نبوی در زمانه ظهور) چند نکته ضرورت دارد :
۱-حضرت حجت مظهر همه گذشتگان است. او وارث رحمت نبوی، صولت علوی، حلم حسنی وشجاعت حسینی است.
۲- بشری که از یک سو از حضرت صاحب الزمان معجزه می‌بیند و از سوی دیگر از همه جا قطع امید کرده است تسلیم و مطاع حضرت می‌شود چرا که خواهان زندگی سعادتمند است.
۳- امام زمان نماینده و جلوه خداوند است. در نتیجه در ایشان رحمت پررنگ تر از غضب دیده خواهد شد. پس، از نتایج قیام مهدوی آن است که جهانی سرشار از رحمت و محبت برقرار می‌سازد.
مطالبی که خواندید برشهایی بود از کتاب سیمای رسول خدا که در واقع دروس تفسیرموضوعی حجت الاسلام والمسلمین شیخ کاظم صدیقی است که به کوشش آقای علی فاطمی اعلا گردآوری شده است.
برای تهیه کتاب به سایت فروشگاهی انتشارات جمکران مراجعه کنید:
دیدگاهتان را بنویسید