جلسه نقد و بررسی رمان «بی نام پدر» نوشته آقای سید میثم موسویان با حضور نویسنده و آقای رضا جوان آراسته از نویسندگان و کارشناسان و به عنوان منتقد روز شنبه در سالن اجتماعات انتشارات کتاب جمکران برگزار شد.
در این جلسه که با حضور جمعی از نویسندگان و علاقه مندان به ادبیات برگزار شد ابتدا آقای رضا جوان دو مساله اساسی و ویژگی بارز کتاب را بیان کردند. ایشان به شخصیت پردازی بسیار خوب اثر اشاره کردند وگفتند: تسلط آقای موسویان نسبت به شخصیت ها قابل تحسین است. گویی که با شخصیت ها زیست مشترک داشتند و شاید دانش روانشناسی ایشان به این شخصیت پردازی خوب و عمیق کمک کرده است.
آقای رضا جوان مساله دوم و قابل توجه در این رمان را روایت پیچیده و درهم تنیده اثر ذکر کردند و افزودند که آقای موسویان به تک تک روایت ها مسلط است و آن ها را به خوبی پردازش کرده است.
در ادامه آقای رضا جوان تصریح کرد که ترکیب این دو مساله یعنی پیچیدگی حاصل از شخصیت پردازی درست با پیچیدگی حاصل از روایت، رمانی را رقم زده که خواننده را به تلاش و کشف داستان وادار می کند و او را تا انتهای رمان با خود همراه می سازد.
بعد از صحبت های آقای جوان ، آقای سید میثم موسویان در مورد صحبت های ایشان اظهار داشتند که دلیل تسلط بر شخصیت پردازی و عمیق بودن و آشنا بودن شخصیت ها این است که من بخش بزرگی از دغدغه‌ام برای نوشتن «بی‌نام پدر» این بود که درباره بافت سنتی، آشنایان و آدم‌های زیست‌بوم خودم یعنی همدان بنویسم. به این ترتیب شخصیت‌هایی معادل پدر و دایی‌هایم در این داستان حضور دارند. یعنی شخصیت محمود که در داستان می‌بینید را به خاطر عشق و محبت به پدرم خلق کردم. در کل آدم‌های این داستان، کسانی هستند که جلوی چشمم هستند و به همین دلیل است که به این خوبی توانسته ام آن ها را به مخاطب معرفی کنم.
آقای موسویان در ادامه صحبت هایش به مفاهیم و محتوای داستان «بی‌نام پدر» اشاره کردند و گفتند: شخصیت اصلی داستان، یک کشمکش روان‌شناختی بر سر حلال‌زاده بودنش دارد که این کشمکش و درگیری در نهایت با توجه به آن حدیث پیامبر(ص) که هرکه علی(ع) را دوست دارد، حلال‌زاده است، حل می‌شود. یکی از ابعاد داستان، همین حدیث است. این، یک‌خط فرعی برای داستان اما یک‌خط اصلی اعتقادی و باوری است. در داستان «بی‌نام پدر» خرده‌قصه‌های رستم و سهراب، بهلول و عقده ادیپ فروید هم وجود دارند که من سعی کردم در لایه های زیرین متن به آن ها اشاره کنم.
درپایان جلسه ایشان به سوالات حاضرین در جلسه در مورد تجربه های نوشتن و زیست نویسندگی پاسخ دادند.
رمان بی نام پدر که در جشنواره انقلاب سال ۱۳۹۹ قابل تقدیر، برگزیده جشنواره قلم زرین و نامزد جایزه شهید اندرزگو در سال ۱۴۰۰ شده است به چاپ چهارم رسیده است.
دیدگاهتان را بنویسید