فلسفۀ صلح امام حسن(ع) با معاویه و جنگ امام حسین(ع) با یزید
برخی مردم بر امام حسین(ع) ایراد می‌گیرند که چرا جنگ کرد و بر یزید خروج نمود و چرا همانند امامان دیگر با سلاطین و خلفای جور و گمراهی صلح نکرد؟
برخی دیگر عمل سید الشهداء(ع) را می‌پسندند و بر امام حسن(ع) ایراد می‌گیرند و می‌گویند چرا امام حسن(ع) زیر بار ذلت رفت، و با معاویه صلح کرد و مانند امام حسین(ع) جنگ نکرد؟
آیا تفاوت در روحیه و سیاست بین دو امام وجود داشت؟ در زیر به نگاهی کوتاه به فلسفه صلح امام حسن(ع) و جنگ امام حسین(ع) با دشمنان می‌پردازیم.
چه بسا مردمانی که گرفتار شیطان شده و در کارهایی که نباید دخالت کنند وارد شوند و اظهار نظر می‌کنند. بعضی از مردم که خود را از شیعیان و دلسوزان اسلام و مسلمین می‌دانستند بر امام حسن(ع) ایراد می‌گرفتند و به آن بزرگوار می‌گفتند تو مؤمنین را ذلیل کردی!
اگر ما در تاریخ دقت کنیم می‌بینیم در آن موقع که امام حسن(ع) قصد صلح داشت نه تنها به وی اعتراض می‌کردند بلکه شیعیان او را ملامت می نمودند همینطور هنگامی که امام حسین(ع) به سمت کوفه حرکت کرد و یا می‌خواست حرکت نماید دوستان و عقلا او را نهی می‌کردند و ملامت می‌نمودند؛ از ابن عباس و محمد بن حنفیه و عبدالله بن جعفر گرفته تا مردم دیگر از دور و نزدیک. پس به هر دو امام، مردم زمان خودشان ایراد می‌گرفتند و اعتراض می‌نمودند.
حق این است که آن دو بزرگوار هر کدام به وظیفه خود آشنا بوده و از همه مردم عاقل‌تر بودند، و هر چه انجام دادند همان صلاح بود، و به آن مأمور بودند.
اگر کسی نظر دقیق داشته باشد تا حدی علت صلح امام حسن(ع) و جنگ امام حسین(ع) بر او آشکار می‌گردد، و چیزی از او پنهان نمی‌ماند. نه فقط امام حسن(ع)، بلکه امام حسین(ع) نیز با معاویه صلح کرد و با برادر خود موافق بود. پس کسی گمان نکند امام حسن(ع) ضعف نفس داشته و امام حسین(ع) از او شجاعتر بوده است و از این جهت، او با یزید بیعت نکرد.
بطور قطع اگر امام حسن(ع) پس از مرگ معاویه زنده مانده بود او نیز چون من با یزید بیعت نمی‌کرد هر چند مانند او کشته می شد.
پس سر صلح امام حسن(ع) و جنگ امام حسین(ع) را نباید در اختلاف این دو امام جستجو کرد، و نتیجه گرفت که میان دو برادر در صفت شجاعت تفاوت بوده است، چون هر دو از یک نور هستند و مانند یکدیگر امام و حجت خداوند می‌باشند. بلکه باید سر این دو عکس‌العمل متفاوت را در اختلاف زمان، اوضاع و احوال اهل کوفه و اختلاف میان شخصیت معاویه و یزید جستجو کرد.
شیعه کسی است که تسلیم ولی امر و امام باشد، نه آن که به او ایراد بگیرد، شیعه باید عقیده داشته باشد که هر یک از ائمه مطابق فرامين الهى عمل کرده‌اند و هیچ خطا و اشتباهی نداشته‌اند.
ما باید وظیفه خود را از آنان یاد بگیریم و از آنان کسب تکلیف کنیم، نه آن که به آنان یاد دهیم و آنها را راهنمایی نماییم هر کس از شیعیان که بر امام ایراد بگیرد و بگوید چرا آن یکی صلح نمود؟ یا چرا آن دیگری جنگ کرد؟ به طور قطع ایمان وی ضعیف است و بیمار گشته است و باید فوراً خود را معالجه نماید.
آنچه در این محتوا خواندید برشی بود از کتاب ارزشمند تاریخ سیدالشهدا(ع) به قلم عباس صفایی حائری
تهیه کتاب از لینک زیر:
دیدگاهتان را بنویسید