براساس منابع تاریخی امام حسین(ع) دختر خردسالی ۳-۴ ساله داشته‌اند. این دختر در کربلا حضور داشته و همراه دیگر زنان و دختران کاروان اباعبدالله(ع) به اسارت رفته و در شام از دنیا رفته است. درباره نام این کودک خردسال، اختلاف است که آیا رقیه بوده یا فاطمه صغری و یا… که امروزه در میان شیعیان رقیه(س) شهرت دارد. گویا این اسم لقب حضرت بوده و نام اصلی ایشان فاطمه؟سها؟بوده است.
قدیمی ترین منبعی که جریان شهادت حضرت رقیه (س) را دارد کامل بهائی اثر عماد الدّین طبری است که ماجرای ایشان را به نقل از کتاب الحاویة می‌آورد. وی می‌‌نویسد: «در حاویة آمده که زنان خاندان نبوت در حالت اسیری، حال مردان که در کربلا شهید شده بودند، بر پسران و دختران ایشان پوشیده می‌‌داشتند و هر کودکی را وعده‌ها می‌‌دادند: که پدر تو به فلان سفر رفته است و بازمی‌‌آید» وی در ادامه ماجرای شهادت حضرت رقیه (س) را اینگونه نقل می‌کند:
«زمانی که ایشان را به خانه یزید آوردند، دخترکی بود چهار ساله. شبی از خواب بیدار شد و گفت: «پدرم حسین کجاست؟». زنان و کودکان، جمله در گریه افتادند. یزید خفته بود، از خواب بیدار شد و گفت که بروند و سر پدر او را بیاورند و در کنار او نهند. مَلاعین سر بیاورده و در کنار آن دختر چهار ساله نهادند. پرسید: این چیست؟ گفتند: سرِ پدر تو است. آن دختر بترسید و فریاد برآورد و رنجور شد و جان به حق تسلیم کرد…»
گاهی درباره وجود حضرت رقیه(س) شبهات و تردیدهایی مطرح می‌شود که نام ایشان در اکثر کتاب‌ها نیامده یا نام‌های مشترک و مشابهی در آنها به چشم می‌خورد که با توجه به آن نمی توان بطور حتم بر وجود دختری به این نام اطمینان داشت. اما علمای معاصر با ذکر دلایلی قائل به وجود دختری با نام رقیه(س) برای امام حسین(ع)هستند. باید متذکر شد که عدم ذکر نام «رقیه» در برخی منابع تاریخی نمی‌تواند دلیل بر وجود نداشتن این شخصیت باشد؛ چرا که وجود نام‌های اشتهاری(کنیه و لقب) در کنار نام اصلی افراد از رسومات رایج عرب است…
برخی از کتب شاخص که نام رقیه (س) را آورده‌اند:
در کتاب‌های شاخصی از علما و بزرگان، نام «رقیه(س)» آمده است: معالی السبطین حائری، مقتل الحسین ابن ابی مخنف، نفس المهموم و منتهی الامال شیخ عباس قمی، لهوف سید بن طاووس، منتخب طریحی فخرالدین طریحی. همچنین أبوالحسن ظهيرالدين علي بن زيد البيهقي در لباب الأنساب و الألقاب و الأعقاب که کتابی تخصصی در علم انساب بهشمار میرود، چنین نوشته است: «… و از فرزندان حسین(ع) باقی نماند جز زین‌العابدین(ع) و فاطمه و سکینه و رقیه (علیهم السلام) …»
نظر برخی از مراجع معاصر درباره حضرت رقیه (س):
آیت الله سید علی سیستانی: داستان حضرت رقیه (س) در کتاب کامل بهائی ذکرشده و این کتاب از منابع معتبر شیعه می باشد و مؤلف آن عمادالدین طبری از علماء و مورخان مورد اعتماد شیعه می باشد مضافاً بر اینکه در متون تاریخی نام حضرت رقیه (س) ذکرشده است.
مرحوم آیت الله میرزا جواد تبریزی: درباره حضرت رقیه(س) می‌گوید: دفن این طفل خردسال در شام گواه بزرگ و نشان قوى از اسارت خاندان طهارت و ستم روا داشته‌شده بر ایشان دارد.
آیت الله مکارم شیرازی: شکی نیست که دختر کوچکی از امام حسین(ع) در شام از دنیا رفت و در آنجا دفن شد و حرم فعلی منسوب به همان دختر است، اما این که نام آن دختر «رقیه» بوده یا نام دیگری داشته در بین دانشمندان اسلامی اختلاف نظر وجود دارد، هرچند معروف این است که نامش رقیه(س) است.
مرحوم آیت الله صافی گلپایگانی: طبق بعض کتب مقاتل و تاریخ، حضرت اباعبدالله الحسین(ع) چنین فرزندی داشته اند که در شام رحلت کرده اند.
دیدگاهتان را بنویسید