پس از چهل سال

سی سال از رحلت نبی اکرم(ص) و چهل سال از آغاز حکومت اسلامی آخرین فرستاده خدا(ص) گذشته بود که با سبط پیامبر(ص)، حسن بن علی(ع) به عنوان خلیفه مسلمین بیعت شد. تنها پنج سال بود که خلافت پیامبر(ص) در جایگاه حقیقی خویش قرارگرفته بود که تمام دستگاه ابلیس به کار افتاد تا جامعه اسلامی را از درون خویش به سویی ببرد که حکومت اسلامی آن، در همان مجرای انحرافی سابق خویش به جریان افتد.

چه سرّی است در این چهل سالگی ها؟! چرا در چهل سالگی حکومت اسلامی پیامبر(ص)، با تهی ساختن جامعه دینی از درون خویش، می‎کوشند که حجت خدا(ع) را به پذیرش صلح با طاغوت وادارند، تا به بهانه یک مطالبه عمومی، خلیفه به حق مسلمانان که کسی جز او شایستگی چنین ولایتی را ندارد، با پای خویش از صحنه حاکمیت سیاسی کنار رود؟!

بدون تردید مردم سال چهلم هجری(ع)، اگرچه در یک جامعه اسلامی تربیت یافته بودند، اما تربیتشان متأثر از حدود سه دهه تلاش مؤثر برای انحراف از صراط مستقیم نبوی(ص) بود. رفتار جامعه شیعه آن روز در ماجرای صلح، و عدم همراهیشان با حجت خدا(ع) در مصاف با جبهه شیطان، و وادار ساختن او به کنار آمدن با معاویه، همه ناشی از تحولی بود که در اندیشه های بنیادین آنان رخ داده بود و اگرچه همگی عنوان مسلمانی و یا تشیع را یدک می‎کشیدند، اما چنان دلباخته دنیا و اسیر رفاه طلبی خویش بودند که با فراموشی تمام آن آرمانهای نخستینی که به خاطر آنها در کنار خاتم رسولان(ص) مجاهدت می‎کردند، دیگر برایشان تفاوت چندانی نمی‌کرد که شجره ملعونه بنی‌امیه بر مسند حکومت نشسته باشد، یا خاندان بی‌بدیل پیامبر(ص).

جز با تحریف پیامبر(ص) که بنیانگذار حکومت اسلام است، نمی‌توان همچنان اسم او را آورد، شعارهای او را داد، ولی به عکس او عمل کرد. از سوی دیگر، ترویج رفاه طلبی و دنیاگرایی، قدرت طلبی و ثروت اندوزی، و کمرنگ ساختن عنصر معنویت، موجب تبدیل ارزشها و تغییر مبدأ میل جامعه از دینداری به دنیاطلبی گردید. در جامعه ای که ارزشها کاملا وارونه گشته، و صالحان از معیار ارزش‌گذاری به دور انداخته شده اند، ناصالحان در میان هلهله و شادمانی این اجتماع مسخ شده، کرسی حکمرانی اسلام را تصاحب نموده و اندک اندک با کنار نهادن قوانین اسلام از عرصه حاکمیت، زمینه سکولاریزه کردن حکومت را فراهم می‌سازند.

امام حسن(ع) نیز در چنین فضایی ناچار به پذیرش صلح شد، اما حُسن این نرمش قهرمانانه، نباید ما را از قبح عملکرد شیطانی زمینه‌سازان صلح غافل سازد؛ چراکه پذیرش حاکمیت طاغوتی چون معاویه، نتیجه سالها فعالیت دستگاه تبلیغاتی جنود شیطان بوده است.”