خداحافظ کرخه

نمای میانی: پدرش تبریزی است، مادرش اهل روستایی نزدیکی ابهر و خودش در کرمان به دنیا آمده است. سال ۱۳۶۹، یعنی بیست سال بعد از تولدش، نوشتن را با خاطرات جبهه آغاز کرد. این خاطره‌نویسی کم‌کم به عرصه نوشتن برای کودکان و نوجوانان و نوشتن فیلمنامه‌کشیده شد و تا به امروز چیزی حدود ۲۶ عنوان کتاب از داوود امیریان به یادگار گذاشت. فیلم‌های «آخرین نبرد» و «بهشت منتظر می‌ماند» از تجربه‌هایش در فیلمنامه‌نویسی است.
نمای دور:آیت‌الله خامنه‌ای، رهبر معظم انقلاب:کتاب شیرین و ساده، زندگی و احساس و جهت‌گیری‌های بسیجی را به خوبی تشریح می‌کند. نویسنده، که خود یک بسیجی با همه بار فرهنگی این کلمه است، با بیان بعضی از جزئیات به ظاهر کم اهمیت، آن امر مهم را تصویر و ترسیم کرده است. با اینکه جوانی کم سن و سال است، بسی پخته تر از عمر خود می‌نویسد و می‌اندیشد. گاه در نقل حوادث، تسلسل طبیعی و منطقی رعایت نشده است. باری این یکی از کتاب‌های خیلی خوب در مجموعه خاطره‌هاست.
داوود امیریان: «خداحافظ کرخه» خاطره‌ای است که من از فرمانده شهید خودم نوشته و برای دفتر هنر و ادبیات مقاومت فرستادم. این کتاب را با تشویق آقای سرهنگی در مدت دوماه نوشتم و زمان تحریر آن حس‌ و ‌حال عجیبی داشتم؛ حس‌ و ‌حالم شبیه چیزی بود که تنها در جبهه‌های جنگ ملموس بود. من این کتاب را در حالی که فقط 19 سال داشتم، نوشتم.
از کتاب:شب که شد سید‌جواد گفت: «امشب دلم بدجوری گرفته، بیا یه مراسم زیارت عاشورا بگیریم.» گفتم: «خب، اما دونفری که نمی‌شه.» گفت: «می‌شه، ولی من می‌رم، و چند نفر از بچه‌های مخابرات رو می‌آرم.» رفت و با چند نفر برگشت. تقریبا پنج ـ ‌شش نفر شدیم. سید‌جواد با دلی سوخته شروع کرد: «السلام علیک یا ابا عبدالله….» چه زیارتی! به قدری حال پیدا کرده بودیم که به نظرم رسید نزدیک قبر شش گوشه آقا نشسته‌ایم و زیارت می‌خوانیم….صفحه 76