ساعت ها همه خوابند

«ساعت‌ها همه خوابند» با قصه‌ای کوتاه از پلنگی آغاز می‌شود که شاعر شد! بعد می‌رود به قصه کبوتری روی آنتن. اما قصه شجاعت شاعرانه پلنگ و رهایی کبوتر را باز می‌گذارد تا برسد به قصه مردانی شجاع‌تر که شعر شب‌های جنگ بودند و روح خیلی‌هایشان کبوترهای رهایی شد روی بام های شهر. داستان‌های این مجموعه، قصه‌های جنگ‌اند، اما نه قصه‌هایی زیر آتش خمپاره. قصه‌ها همگی بر دوش روابط انسانی استوارند و جنگ در این میان، علت است؛ علتی برای همه گره‌ها و گره‌گشایی‌ها. قصه‌ها با واسطه به جنگ می‌پردازند و واسطه‌ها آدم‌هایی‌ها هستند که یا هنوز در میدان جنگ‌اند، یا روزگاری بوده‌اند و یا زن‌هایی که برای دیدن مردانشان به میدان جنگ می‌روند.
حسینعلی جعفری همه داستان‌هایش را بر محور دیالوگ پیش می‌برد و این دیالوگ‌محوری، زمینه خوبی برای شناخت شخصیت‌ها از طریق لحن و کلماتشان فراهم می‌کند. علاوه بر این‌، داستان‌های مجموعه تنوع موضوعی دارند تا جایی که حتی جعفری مخاطبش را به دنیای اسارت و زندگی آزادگان در زندان‌های رژیم بعث نیز می‌برد.
از میان همه داستان‌های جذاب و خواندنی مجموعه، داستان «ساعت‌ها همه خوابند» مخاطب را چنان درگیر می‌کند که گویی ضربان قلبش با همه ساعت‌های خرمشهر تنظیم می‌شود.