ماموریت در قصر

ماموریت در قصر

رمان «مأموریت در قصر» نوشته سعید محمدی، توسط نشر جمکران در زمستان 1396 منتشر شد. این رمان که حال و هوای تاریخی دارد به عنایت امام کاظم(علیه السلام) به یکی از یاران خود که در کاخ هارون الرشید عباسی نفوذ کرده و منصب وزیر اعظم را گرفته است می پردازد. رمان در سه فصل روایت می شود که هر فصل متشکل از بخش های مختلفی است . ساختار یکپارچه¬ و پرتعلیق آن، مخاطب را تا انتهای رمان با خود همراه می کند.
تصویرسازی های محمد صادق، از صحنه های مختلف رمان، در جای جای آن بر جذابیت بصری آن افزوده است و رغبت خواننده را به کتاب بیشتر می نماید.
در بخش هایی از کتاب می خوانیم: «سرباز وارد خانه شده و مستانه به دختر جوان نزدیک می شود. از سمت دیگر، زن میان سالی که مادر دختر است، با چوبی در دست به سرباز حمله می کند، اما قبل از رسیدن زن به او، سرباز، شمشیرش را در شکم او فرو می برد، زن در حالی که دستانش را روی شانه سرباز گذاشته، آرام زانوهایش بی رمق شده و می نشیند. سرباز شمشیر را از شکم او بیرون می کشد و زن با چشمانی باز از پشت به زمین می خورد و سرش به سمت راستش می چرخد. دختر جوان که انگار سحر شده، توان گریختن را در خود نمی بیند، قدرت فریاد زدن هم ندارد. سرباز با ولع به سمت او می رود…»
و یا در بخش دیگری می خوانیم: «هارون که با این اوضاع پیش آمده، مستی از سرش پریده است، با سرعت به سمت صندوقچه رفته و سراسیمه آن را باز می کند. لباس زربافت خز را از داخل آن بیرون می کشد. نه تنها حارث، یحیی و عبدالله، بلکه خود علی نیز از دیدن لباس متعجب و متحیّر است. تمام وجود علی را آرامش عجیبی فرا می گیرد…»

نگاهی به کتاب مأموریت در قصر در خبرگزاری فارس:

قسمت اول: معرفت

تعارف که نداریم، همیشه در ذهنمان امام را فردی تصور کرده‌ایم که تک و تنها علیه تمام ظلم و استکبار ایستاده است و همه چیز را با قدرت خود تدبیر می‌کند. در این حالت، باقی انسان‌ها، توانایی آن را ندارند حتی به اندازه سر سوزنی مقام خلیفة الله را درک کنند و….

علی بن یَقْطین

علی بن یَقْطین بن موسی بغدادی (۱۲۴-۱۸۲ق)، محدّث، فقیه، متکلّم و از بزرگان شیعه در دوران امام صادق و امام کاظم(ع). وی اهل کوفه و ساکن بغداد بود. وی با وجود شیعه بودن، از وزیران حکومت عباسی و مورد اعتماد آنان بود. ابن یقطین منزلت والایی نزد ائمه و عالمان شیعه دارد. تراجم‌نگاران، سه کتاب را به او نسبت داده‌اند.

علی بن یقطین در سال ۱۲۴ق در کوفه متولد شد. از آنجا که پدرش یقطین بن موسی از شیعیان امام صادق(ع) بود، در دوران خلافت مروان بن حکم تحت تعقیب قرار گرفت و ناچار به همراه همسر و دو فرزندش (علی و عبید) از کوفه فرار کرد و روانه مدینه شد. پس از مدتی به بغداد آمد و در آغاز به دادوستد ابزار (نوعی ادویه) پرداخت.

راهیابی به دستگاه عباسی
علی بن یقطین پس از سقوط حکومت اموی و ظهور دولت عباسیان به کوفه بازگشت و به دستگاه خلافت عبّاسیان راه یافت. در دربار عباسیان، ابتدا از کارگزاران مهدی عباسی و به سِمَت دیوان امور برگزیده شد.

در زمان هادی عباسی جایگاه او در دستگاه خلافت عباسی مهم‌تر شد، تا آنجا که انگشتر و مُهر خلافت به دست علی بن یقطین سپرده شد و از نزدیکان هارون الرشید (درگذشت ۱۹۳ق) شد.

در شیعه بودن او تردید نیست، اما مذهب او همانند پدرش از نظر عباسیان پنهان بود. وی با امام موسی کاظم(ع) ارتباط نزدیک داشت و نزد آن امام از اعتبار بسیاری برخوردار بود.

به نظر شیعیان و بنا بر شواهد تاریخی و روایی، ورود علی بن یقطین به دستگاه خلافت با اجازه و راهنمایی‌های امام کاظم(ع) بوده است تا از ستمدیدگان پشتیبانی کند و یاور شیعیان باشد. از این رو بارها درباره مذهب و ارتباط او با امام کاظم(ع) به هارون الرشید بدگویی شد، ولی آسیبی به او نرسید.

علی بن یقطین که در زمان دو امام معصوم(ع) زندگی می‌کرد مورد تأیید و توجه آنان قرار گرفته است. گفته اندامام صادق(ع) در زمانی که وی کودک بود در حق او دعا کرد. در مورد او از امام کاظم(ع) چند حدیث بیان شده است. حضرت در مورد او فرمود:

«‌برای تو چیزی را دوست دارم که برای خود دوست دارم.
ایشان گواهی داده که علی بن یقطین اهل بهشت است.
حضرت برای او ضمانت کرده که آتش جهنم به او نرسد.
در روایتی دیگر، موسی بن جعفر(ع) می‌فرماید: وقتی که در حج بودم هیچ کس در ذهنم خطور نکرد، جز علی بن یقطین که همواره با من بود و از نظرم نرفت تا اینکه از آنجا رفتم.
از برخی روایات استفاده می‌شود که علی بن یقطین وکیل امام کاظم (ع) بوده است. در روایتی که شیخ طوسی نقل می‌کند، علی بن یقطین برخی نامه‌ها و اموال را از طریق دو تن از شیعیان به نزد موسی بن جعفر(ع) می فرستاد و پاسخ امام(ع) را دریافت می‌نمود.

در مورد ایمان و پارسایی علی بن یقطین روایات بسیاری آمده است، از جمله اینکه امام کاظم(ع) بهشت را برای او تضمین کرده است.

عالمان شیعی نظیر نجاشی، شیخ طوسی، علامه حلی، ابن شهر آشوب، مامقانی و سیدابوالقاسم خویی وی را از خواصّ یاران امام کاظم(ع) شمرده‌اند که جایگاه والایی نزد آن امام داشته و هیچ کس سرزنشی نسبت به او گزارش نکرده است. این افراد علی بن یقطین را فردی دارای کتاب، فقیه، متکلم، ثقه، جلیل القدر و مورد اعتماد توصیف کرده‌اند.
احادیث بسیاری از علی بن یقطین در کتب اربعه روایت شده است. گزارش کتب رجالی حاکی از آن است که وی یک روایت از امام صادق(ع) و روایات بسیاری از امام کاظم(ع) نقل کرده است.

در کتاب‌های رجالی ۳ کتاب از علی بن یقطین ذکر شده است که عبارتند از:

«‌ما سئل عنه الصادق(ع) من الملاحم‌» کتابی است از پیش گویی‌های امام صادق(ع) از حوادث و فتنه‌های آینده در پاسخ به سؤالاتی که در این زمینه از حضرت شده بود.
کتاب «‌الشاک بحضرته(ع)‌» درباره مناظره با یکی از شکاکان در حضور امام(ع) است.
«‌مسائل عن ابی الحسن موسی بن جعفر‌» کتابی است که علی بن یقطین مسائلی را از امام کاظم(ع) فرا گرفته بود.
علی بن یقطین در سال ۱۸۲ق و در ۵۷ سالگی در بغداد و در حالی‌که امام کاظم(ع) در زندان هارون الرشید بود، درگذشت. محمد امین، ولیعهد هارون بر او نماز خواند.