عریضه نویسی به اهل بیت (علیهم السلام)

عریضه نویسی به اهل بیت (علیهم السلام)

کتاب از مسائلی که دستاوردهای فکرى و اعتقادى و حتى تاریخى و ادبى ملل را تهدید می‏نماید، مسأله رسوخ تدریجى خرافات و پندارهاى غلطى است که توسط دوستان ناآگاه و یا دشمنان آگاه به این حقایق اضافه شده است. از آنجا که رسوخ خرافات در احکام و اصول دینی خطرناک تر است، در کتاب حاضر یکی از موضوعات مطرح در فرهنگ اسلامى با عنوان عریضه‏ نویسى مورد بازبینى مجدد قرارگرفته است.

نويسنده بر اين باور است كه اگر در زمينه رشد نيروى تفكر و قدرت تحليل و ارتقاء سطح معرفت دينى عامه مردم، برنامه‌ريزى صحيحى به اجرا درآيد، نه تنها هيچ عقيده خرافى و انديشه باطلى امكان ظهور پيدا نمى‌كند، بلكه زمينه و بستر موفقيت تمام توطئه‌هاى دين‌ستيزانه دشمنان هم از بين خواهد رفت.

با توجه به اين ضرورت است كه مؤلف تلاش كرده تا بعد از بررسى معناى لغوى و اصطلاحى «عريضه» و توجيه عقلى و نقلى آن، اين موضوع را مورد بازبينى مجدد قرار داده و ابعاد مختلف آن را تبيين كند تا پاسخ به اين گونه سؤلات مشخص شود كه:

1. اصلا عريضه نويسى چيست؟
2. آيا اين كار توجيه منطقى و معقولى دارد؟
3. آيا دليل نقلى خاصى آن را تأييد مى‌كند؟
4. اصولا چه شيوه‌هايى از عريضه نويسى با كدام انگيزه و چه شرايطى، مورد سفارش اولياء الهى است؟ و…

در ادامه، نمونه‌هايى از عريضه‌هاى مختلفى كه در طول تاريخ توسط افرادى از اقشار مختلف جامعه؛ از جمله ميرزا محمدحسين نائينى، سيد محمد جبل عاملى، شيخ صدوق و… خطاب به بعضى از ائمه(علیهم السلام) نوشته شده، همراه با نتايجى كه بر آنها مترتب مى‌شود، بيان گرديد است.

شبهات مربوط به عريضه‌نويسى و شرايط نويسنده آن؛ از جمله توبه از گناهان، هماهنگى خواسته با دل، اطمينان به قبولى درخواست ونيز برخى از متون و اشعارى كه به معاونت فرهنگى مسجد جمكران ارسال شده، مطالب پايانى كتاب را تشكيل مى‌دهد.

برشی از کتاب:

از بررسى و مطالعه روند تاريخ اديان، اين نكته به خوبى روشن مى‏گردد كه در آغاز، تعاليم اصلى اديان الهى -بواسطه عصمتى كه همه پيامبران از آن برخوردار بوده‏اند- از هرگونه پندارهاى موهوم وعقايد خرافى مصون و بركنار بوده است. به علاوه حتى بيشترين وقت و سرمايه و امكانات انبياءِ الهى صرف مبارزه با انديشه‏هاى خرافى واوهام غلطى شده است كه در طول تاريخ در ميان مردم جوامع مختلف، رواج داشته است و دست و پاى فهم و انديشه آنها را بسته، و امكان هرگونه پيشرفت و ترقّى را از آنان سلب كرده بود. به عنوان مثال اگر سرگذشت حضرت ابراهيم7 را از اين جهت مورد مطالعه قرار دهيم، روشن خواهد شد كه آن حضرت با تحمّل چه زحمات و محروميت‏هاى سختى توانست مردم را از اسارتِ پرستش چوب و سنگ و ستاره و ماه و خورشيد و… نجات داده و راه درست انديشيدن و نيل به حقايق برين را به آنها نشان دهد.