تندیس شکیبایی

کتاب تندیس شکیبایی، زندگی‌نامه حضرت زینب (س) از ولادت تا شهادت را به صورت جامع و کامل روایت می‌کند. این کتاب به قلم علامه سیدمحمدکاظم قزوینی نوشته شده و توسط جلال سبحانی ترجمه شده است. تألیف کتاب تندیس شکیبایی ، با جدیتی تمام، منابع تاریخی مربوط به وقایع پیش از واقعه کربلا و دوران زندگانی حضرت زینب (س) را جمع‌آوری و با تسلطی بسیار، جوانب مختلف این مرحله را موشکافی و تحلیل کرده.این بازخوانی از جمله برترین عبادت‌ها و بهترین راه‌های نزدیک شدن به خداوند است، زیرا آگاهی از زندگی اولیای بزرگ الهی، اولین گام برای پیروی از آنان به شمار می‌آید.

تألیف و تحقیق در زندگانی درخشان حضرت زینب (س) نمونه‌ای روشن از بهترین الگوهااست . حدود ۵۶ سال از زندگی شریف حضرت زینب کبری (س) پیش از وقوع عاشورا می‌گذشت و در این مدت، زندگی او پر از حوادث و پیشامد‌های مختلفی بود. او نقش مهمی در شکل‌گیری این حوادث داشت و شخصیت تأثیرگذاری بود که برای همه زنان با ایمان مثال قرار می‌گیرد.

کتاب تندیس شکیبایی در بیست فصل تنظیم شده است که به موضوعات زیر می‌پردازد:

فصل اول : تولد حضرت زینب (س)

فصل دوم : حضرت زینب در دوران پیامیر (ص)

فصل سوم: ازدواج حضرت زینب (س)

فصل چهارم فرزندان حضرت زینب (س)

فصل پنجم : زندگی حضرت زینب (س )

فصل ششم : زینب و فاجعه کربلا

فصل هفتم : اما در سرزمین کربلا

فصل هشتم : شب عاشورا

فصل نهم روز عاشورا

فصل دهم : وداع امام حسین (ع) با فرزندان بیمار خود

فصل یازدهم : یورش به خیمیه ها برای غارت اموال زنان

فصل دوازدهم : شهر کوفه

فصل سیزدهم : سخرانی زینب در کوفه

فصل چهارده : دارالاماره

فصل پانزدهم: کوچ اهل بیت به شام

فصل شانزدهم : علت خطبه خوانی زینب(س) در مجلس یزید

فصل هفدهم : فرزندان پیامبر در خرابه شام

فصل هجدهم : روز اربعین

فصل نوزدهم : پاره ای از روایات نقل شده از حضرت زینب (س)

فصل بیستم : وفات حضرت زینب (س)

در بخشی از متن کتاب تندیس شکیبایی می خوانیم :

امام حسین خواهرش زینب را به محافظت از بانوان و کودکان ، پس از به شهارت رسیدن خویش سفارش کرد و خداوند خود می داند که اجرای این سفارش تا چه اندازه دشوار بوده است ؛ به ویژه پس از آن یورش وحشیانه سپاه دشمن به خیمه های امام حسین و آتش زدن آن و پراکنده شدن زنان و کودکان در بیابان کربلا ، در آن دم که سپاه دشمن به خیمه های حسینی یورش آورد، بانوان حرم همگی، به زینب پناه آوردند و خود را پشت او پنهان کردند ، کودکان نیز به او پناه آوردند و خود را از بیم ضربات تازیانه و چوب دستی ، پشت او مخفی کردند. زینب نیز آن گونه که پرنده در هنگاه هجوم باز به آشیانه، از جوجه هایش محافظت می کند، از آنان پاسداری می کرد و پیکرش را سپر زنان و کودکان قرار می داد تا آسیبی به آنان نرسد. به همین علت نیز در مدت زمانی کوتاه، جسم شریفش بر اثر ضربات پی در پی تازیانه و چوب دستی به کبودی گرایید.

پس از آن هجوم وحشیانه و آتش زدن خیمه ها ، زینب به دلجویی از بانوان و کودکان دشت بلا پرداخت . هر یک از آنان را با اسم صدا می زد و یک یک آنان را بر می شمرد و هر که را نمی یافت، خود به جست وجویش می پرداخت.