آبی آتشین

یکی از گام‌های بلندی که در جریان انقلاب موجب ریشه کن ساختن حکومت پهلوی شد، حرکت متهورانه‌ی نظامیان نیروی هوایی در 19 بهمن 1357 بود.

یک هفته از ورود امام قدس سره به ایران گذشته بود و هنوز رژیم شاهنشاهی پا بر جا و بختیار مدعی مقاومت در مقابل انقلاب بود، ملت در انتظار وعده‌ی امام بود که در بهشت زهرا فرمودند: من توی دهن این دولت می‌زنم…

شایعه‌ی کودتای ارتش، روز به روز فراگیرتر می‌شد و همه نگران اوضاع و احوال بودند. اگر چه اعتصابات پراکنده در برخی از واحد‌های ارتش گسترش و موضوع به روزنامه‌ها نیز کشیده شده بود، اما هنوز مردم، ارتش را در مقابل خود می‌دیدند و نگران آینده‌ای مبهم و در هراس از روزی که درگیری نهایی ارتش و مردم بخواهد سرنوشت نهایی انقلاب را رقم بزند، بوده و عده‌ای هم آماده‌ی نبرد مسلحانه برای حصول پیروزی نهایی می‌شدند.

بهترین و عظیم‌ترین کاری که می‌توانست روحیه‌ی انقلاب را تقویت کند، مقاومت دولت بختیار را در هم شکند، و مأموریت هایزر را در طراحی کودتای نظامی با شکست مواجه سازد و در نهایت روحیه‌ی معدود نظامیانی را که هنوز انقلاب را باور نکرده بودند درهم شکند، اعلام همبستگی ارتش با ملت بود. مقامات عالی رتبه نظامی به هیچ وجه زیر بار پذیرش انقلاب و اعلام همبستگی با مردم نرفته و هم چنان از دولت بختیار حمایت می‌کردند.